نمونه اصلی شماره دوم ندای آزادی
شماره دوم سال اول قوس ۱۳۵۹ دسامبر ۱۹۸۰
نشراتی مرام
د ثور د اومی نیټی کودتا زمونږ د جنگیالی ملت د تاریخ پا اوږدو کښی هغه خونړی فاجعه وه چه د”خلقی” او “پرچمی” جنایتکارو نوکر صفتو ډلو ټپلو او د روسی شریرو رهبرانو په مشرتابه شوله.
روسیی دخپلو نوکرانو په خونړیو لاسونو هغسی جناینونه زمونږ دختکو حیثیت ، شرافت او خپلواکی په حق پرضد وکړل چه د بشری ټولنو په تاریخ کښی بی ساری دی.
د روسی جنایتکارانو د لاروهونکی مداخلی سره یوځای زمونږ ننگیالی ولس د دغه تیری کونکی غلیم د ټکولو او ماتولو دپاره ملی مقدسی جگړی خونړی ډگر نه ودانگل.
همدا اوس دهسکو غرونو په لمنو ، ښارونو ، کلیو او بانډو کښی ملی مقدسی جگړی دسیندونو د څپو په شان تیری کونکی غلیمان چارپیر کړی دی.
په دی منځ کښی د افغانستان د ولس آزادی بښونکی سازمان سرتیرو په نابرابره جگړه کښی په تشو لاسو مگر هیواد ته دمینی ډک زړه د انسان و خپلواکی ته د حرمت په پاس او د مریتوب نه د کرکی په خاطر خپله وسله روسی تیری کونکی دولت او د هغه د گوډاگیانو د بیشرمه مداخلو پرضد راکښی ده.
د افغانستان د ولس آزادی بښونکی سازمان نه یواځی خپل د دریځونو په اعلام ، تیلیغاتو د خلکو په تنویر د روسی د جنایتونو په افشا کولو د شبنامو او اعلامیو په خپرولو لاس پوری کړ ، بلکه په مخامخ مبارزه او خونړی جگړه کښی ئی هم څرنگه چه ښائی د افغانستان د ملت په وړاندی خپله ونډه ادا کړی ده.
د افغانستان د آزادی بښونکی سازمان په ټولو مقدساتو لوړه کوی چه د ملی مقاومت د ستری جگړی تر وروستی فرد پوری به د شهادت د سری لیکی نه سر ونه غړوی.
د افغانستان د ولس آزادی بښونکی سازمان خپل د ویاړ نه ډکو مبارزو په اوږدو کښی دا دی اوس د ” ندای آزادی” جریده چه په ملی آزادی بښونکی جگړه کښی زمونږ د ملت د ارمانونو ، غوښتنو او هیلو هینداره ده خبروی، تر څو د معاصر دوران د دغه حماسه جوړونکی او پاڅیدلی ملت د سری ژبی په شان خپله دنده تر سره کړی.
زمونږ پر سپیڅلی هیواد د راسانو د تیری نه څه د پاسه دوه کاله تیریږی ، په دغه موده کښی یرغلگرو روسانو هغه شان جنایتونه کړی چه د هغو په پرتله د پخوانی تاریخ د ټولو ستمکارانو جنایتونه خپل رنگ بایلی، له بله پلوه په همدغه دوران کښی د افغانستان ملت د خپل مقاومت او فداکاری د برم او زور نه ډکی حماسی په تاریخ کښی ثبتی کړی چه د استعمار لاندی ملتونو په کارنامو کښی ډیر لږ ساری ورته ورته موندلای شو . مگر په خواشینی سره باید ووایو چه د یوی خواه د راسانو د جنایتونو او ظلمونو عمق او زیاتوالی او د بل پلوه د افغانستان د میړنی ولس ستر مقاومت او ورسره نور د افغانستان حقایق په بین المللی خپرونو او د ملی مقاومت د ډلو په خپرونو کښی په دومره سطحی او تحریف شوی بڼه خپاره شوی چه د یوی ملی ، مترقی او دموکراتیکی جریدی د خپرولو ضرورت هم سل ځله نور پسی زیات شوی دی. د لویدیزی نړی مطبوعاتو کله زمونږ ملی ستر مقاومت ته د عشیره ای او قومی جگړی رنگ ورکړ ، او کله ئی هم خپل د خیال محصولات د افغانستان د ولس د غوښتنو په نامه په خپلو جریدو کښی ولیکل گواکی دلته یو ملت بیله دی چه په کوم فرهنگی میراث تکیه ولری او بیله دی چه د آزادی او دموکراسی چیغه و وهی. . .( پاتی په بل شماره کی)•••
انعکاس پیکار مقدس مردم ما در مجامع بین المللی
تجاوز آشکار و رهزنانه ی سوسیال فاشیسم روس بر حریم مقدس کشور، مردم سلحشور و قهرمان ما را در یک مرحله ی خاص تاریخی قرار داد تا با صدای تفنگ دشمن سوز خود به متجاوزین کرملین نشین چنان درس عبرتی دهند که نشۀ پیروزی بر چکسلواکیا، حبشه و کمبوچیا را از کله های پوک برژنف و اعوان و انصارش بپراند تا نیک بدانند که با واقعیت حماسه ی مقاومت مردم زنجیرشکن ما روبرو هستند.
روسیه ی استیلاگر بکمک نوکران سرسپرده ی داخلی خود سعی فراوان بکار برد تا مگر بتواند با گوناگون حیله و نیرنگ از مقاومت سرسختانه ی مردم دلاور ما بکاهد و در سطح جهانی نیز تجاوز آشکار خود را بشکلی از اشکال توجیه نماید، ولی هیچ نیرنگش بکار نیامد. چنانیکه قبل از حمله ی مستقیم تجاوزی اش بکشور ما توسط براه انداختن باصطلاح کنفرانس نمایندگان بین المللی صلح در کابل مقدمه ی چنین نیرنگی را طرح ریخته بود.
همه بخاطر دارند “را مش چندرا”ی دلقک را که چه هوشیارانه و مبتکرانه برگ درختی از منزل نابغه ی شرق(!) دزدید و عاشقانه و خالصانه سر قلبش نهاد و بعد از شب ها راز و نیاز با آن در شب فردای قتل تره کی میمون صفت در زیر پای “قوماندان دلیر انقلاب ثور” پرپرش نمود و نیکبختی مردم افغانستان را تحت زعامت خردمندانه ی امین جلاد پیشبینی نمود. انگار نه تره کی نابغه ای وجود داشت و نه باغچه ای که وی برگ گلی بدزدد!؟ و امروز نیز روس استیلاگر و چاکران گوش به فرمان داخلی آن در سطح بین المللی تنها همان یک رامشگر سیاسی یعنی “رامش چندرا”ی دلقک را دارند که بازهم بیشرمانه و رذیلانه از مرحله ی دوم تکاملی انقلاب ثور تمجید به عمل می آورد، بر تره کی و امین لعنت می فرستد و بر آستان روس متجاوز بوسه می زند.
آری، همانطور که شاهد بودیم تجاوز مستقیم و آشکار روسیه شوروی بر حریم مقدس کشور ما آنطوری که در داخل با مقاومت ملی مردم دلاور ما پاسخ گفته شد؛ در سطح بین المللی نیز بی تأثیر نماند و توجه مجامع عدالت پسند و مترقی جهان، بشریت را بخود جلب کرد. قضیه ی دخالت روس به افغانستان در مجمع عمومی ملل متحد مطرح بحث قرار گرفت و نمایندگان کشور های اشتراک کننده با اکثریت آرأ تقاضای خارج شدن فوری اردوی اشغالگر شوروی را از خاک افغانستان نمودند. اما روسیه ی متجاوز به این فیصله وقعی نگذاشته و دخالت رهزنانه ی خود را “دفاع از مردم” و به اصطلاح “انقلاب افغانستان” جأ زده و به پیاده نمودن هرچه بیشتر سلاح و عساکر تجاوزی خود در داخل کشور ادامه داد.
در آستانه ی دائر نمودن المپیاد ۱۹۸۰ ماسکو؛ روسیه ی امپریالیستی دست به نمایش مسخره ی بیرون کشیدن یک قسمت قوای جنگزده و فرسوده ی خود از داخل کشور زد. حالانکه در مقابل به داخل نمودن قوای تازه دم و تجهیزات کاملتر در کشور دست یازید. این نمایش مسخره نیز باوجود تمام سروصداها و تبلیغات روسیه شوروی چندان کارگر نیافتاد و اکثر ممالک جهان در پی تحریم المپیاد ۱۹۸۰ ماسکو برآمدند و با عدم شرکت خود ها در آن آب سردی بر بالای گرمجوشی المپیاد بین المللی ریختند.
به تعقیب آن کنفرانس وزرای امور خارجه ی ممالک اسلامی طی اجلاس ۲۶ ـ ۲۸ فبروری ۱۹۸۰ خود در اسلام آباد تجاوز اتحاد شوروی را در افغانستان محکوم نموده و خواستار اخراج فوری و بلا قید و شرط عساکر متجاوز از خاک افغانستان گردیدند و از شرکت وزیر خارجه دولت دست نشانده ی ببرک مزدور در آن اجلاس ممانعت بعمل آوردند. بعدأ تجاوز روسیه به کشور ما در اجلاس نمایندگان کشور های غیرمتعهد نیز محکوم گردید.
در جریان سفر به اصطلاح دوستانه (اما در اصل چاکرمنشانه) ی ببرک به شوروی پرده ی رسوائی روسیه و چاکران حلقه بگوش آنها بیشتر بالا رفت و نماینده ی رسمی دولت ببرک شیاد در کنفرانس یونسکو منعقده ی ژینو، حقایقی چند از تجاوز روسیه به افغانستان و اشغال نظامی کشور توسط آنها را افشأ نمود.
همه این واقعیت ها در اتخاذ موضع تجاوزی اتحاد شوروی در قبال افغانستان خللی وارد ننموده و آنها یکجا با نوکران بومی داخلی و بین المللی شان تجاوز را “تساند” و اشغال نظامی را “همکاری متقابل و برادرانه” جأ زده و میزنند.
درین اواخر مجمع عمومی ملل متحد بار دیگر روی موضوع افغانستان و اشغال نظامی کشور توسط روسیه شوروی اجلاسی را رویدست گرفت تا به قضیۀ افغانستان رسیدگی نماید. از همان آغاز پیدا بود که تشکیل این جلسه و فیصله ی آن به نفع روسیه جنگ طلب و متجاوز نخواهد بود. لذا در قدم اول روسیه شوروی در پی تحریم آن برآمد. جالب اینکه ببرک مزدور که خود را همیش حامی فیصله های ملل متحد و یکی از اعضای فعال آن مؤسسه قلمداد مینمایند، حتی همین چندی پیشتر از اجلاس مجمع عمومی ملل متحد در شماره اول عقرب ۱۳۵۹ روزنامۀ “انیس” بمناسبت سی و پنجمین سالگرد تأسیس مؤسسه ملل متحد چنین پیامی را از طرف خود به نشر سپرده بود که: “جمهوری دموکراتیک افغانستان منشور ملل متحد را که اهداف عالی آن تأمین صلح و امنیت بین المللی، رفاه و عدالت اجتماعی و تأمین حقوق بشر، استقلال و حاکمیت ملی ملل میباشد، به نظر قدر نگریسته و آنرا بهترین وسیله ی بسیج مساعی مردمان و کشور های صلحدوست برای ایجاد یک دنیای آزاد و فارغ از هرنوع ظلم، ستم و استثمار میداند”.
هنوز چند صباحی بیش از توصیف مؤسسه ملل متحد که فیصله ها و اهداف آنرا به نظر قدر مینگرد(!) نگذشته بود؛ همین که درک نمود که تشکیل چنین جلسه ای پرده از جنایات رژیم دست نشانده ی وی و بادار امپریالیست اش بر میگیرد و نماینده ی رسمی دولت وی نیز غرض افشای این ستمگری ها راهی مجمع عمومی ملل متحد گردیده است با بیشرمی کامل گفتار خود را پس گرفته و تحت عنوان “موضعگیری قاطع جمهوری دموکراتیک افغانستان” در شماره ی سی و چهارم ۲۹عقرب ۱۳۵۹ “حقیقت انقلاب ثور” چنین یاوه سرداد: “در این اواخر مجمع عمومی ملل متحد اجلاس نموده و نمایندگان حکومات گوش به فرمان امپریالیسم و مرتدان چینی در تلاش هستند تا مسئله ی نام نهادی را بنام “مسئله ی افغانستان” در این اجلاس مطرح سازند”. گو اینکه براستی در افغانستان امنیت حکم فرما بوده و صلح کامل در آن سایه افگنده که هیچ نمی توان در چنان مجمعی مسئله ای را بنام “مسئله افغانستان” مطرح نمود(!) چنانیکه بگفته ی معروف “هر کی جهان را در آئینه ی خود میبیند”. دولت ببرک مزدور همچنانیکه خود را دست نشانده، عامل امپریالیسم روس و مجری برنامه های تجاوزی آن در کشور ما میبیند، همه را از چنین دیدگاهی تصور نموده و با بی حیائی کامل تمام دول متشکله مجمع عمومی ملل متحد را نمایندگان گوش به فرمان امپریالیسم و مرتدان چینی قلمداد میکنند (اگر عده ای هم میگفت که چیزی!) و این یک حقیقت مسلم را میرساند و آن اینکه روسیه ی شوروی و نوکران بومی آن اکنون در تجرید کامل قرار گرفته اند و به زعم آنها چون همه کشور ها مخالف تجاوز روسیه به افغانستان اند، پس همه ی آنها چیزی نیستند جزء نوکران امپریالیزم !؟
البته از خاطر شان فراموش نشده باشد که یکی از موضوعات داغ جنبش کارگران لهستان را نیز در این اواخر تجاوز روسیه شوروی به افغانستان و خروج بلاقید وشرط ارتش تجاوزگر آن تشکیل میداد. پس به زعم آقای کارغل کارگران لهستان را نیز باید عمال امپریالیسم و مرتدان چینی دانست؟!
در همین به اصطلاح موضعگیری قاطعانه آمده است: “ما با بانگ رسا اعلام میداریم که مسئله ای بنام مسئله ی افغانستان وجود ندارد” و در اخیر علاوه شده است که: “ما با قاطعیت و صداقت به مردم جهان اعلام میداریم که کمک بموقع و برادرانه ی نظامی اتحاد شوروی مردم و وطن ما را از عظیم ترین تراژیدی تاریخ کشور ما نجات داده است و به کسی حق نمیدهیم نام تجاوز را با بیشرمی و رزیلانه روی آن بگذارد و همچنین با قاطعیت اعلام میداریم که هیچ مجمع بین المللی منجمله سازمان ملل متحد حق مداخله در امور صرفأ داخلی ما را نداشته و ندارد و رسالت چنین سازمان هائی هم چنین حقی را به آنان نمیدهد. بناءٌ با صراحت اعلام میداریم که هرنوع تصمیم گیری ای در قبال مسایل داخلی ما از هر منبعی که باشد برای ما هیچگونه صبغه ی قانونی نداشته و قابل قبول نیست. تنها و تنها مردم ما، حزب ما و دولت ما صلاحیت دارند در امور داخلی ما تصمیم بگیرند”.
این بار اول نیست که نوکران بومی روسیه در جهان بنا به استشاره ی ارباب شان چنین باد در گلو می اندازند، واقعیات را نادیده میگیرند و بر هرچه گفته اند خط بطلان میکشند. چندی قبل به تعقیب تجاوز ویتنام به کمپوچیا به اساس همکاری روس ها و سقوط دولت قانونی آنجا زمانیکه مسئله ی کمپوچیا غرض رسیدگی در مجمع عمومی ملل متحد مطرح گردید عین همین قضیه رخ داد و دولت بر سر اقتدار و دست نشانده ی فعلی کمپوچیا در پی تحریم آن اجلاس برآمد و سر تمرد برداشت. امروز نیز دولت دست نشانده ی ببرک شیاد بخاطر جلوگیری از افشأ شدن جنایات عملی شده توسط رژیم و ارتش متجاوز روسیه بر مردم رنج کشیده ی ما از همه گفته ها انکار ورزیده و در پی تحریم اجلاس مجمع عمومی ملل متحد و رسیدگی به مسئله ی افغانستان بر میآید. تجاوز آشکار و رهزنانه ی روسیه ی شوروی را با بی حیائی تمام “نجات مردم و وطن ما از عظیمترین تراژیدی تاریخ” (!) قلمداد میکند.
هیچ معلوم نیست که آیا در قاموس بشری اسیر شدن به معنی نجات یافتن و خوشبختی آمده است؟ آیا تراژیدی ای ازین بالاتر سراغ خواهد شد که حق حاکمیت ملتی سلب گردد، بر حریم خاکش تجاوز صورت گیرد، دهات و شهرهایش ویران گردد، مردان، زنان، دختران، نوجوانان و طفلانش بیرحمانه به قتل برسند؟
آیا این تراژیدی است یا داشتن حق حاکمیت بر سرنوشت خود؟!
آیا ببرک مزدور ورژیم فاسد وی که امروز غرض جلوگیری از افشای جنایات خود و بادارش با چنان “قاطعیت” (!) هیچ مجمع بین المللی منجمله سازمان ملل متحد را حق رسیدگی بر اوضاع تیره ی افغانستان نداده و هیچ نوع تصمیم گیری ای را صبغه ی قانونی نمیدهد (!) یکبار از خود پرسیده است که خود و دولت دست نشانده اش کجا صبغه ی قانونی داشته است؟ و آیا از طرف کدام مجمع صاحب صلاحیت ملت دلیر و با شهامت ما بر سریر قدرت تکیه زده اند که امروز اینقدر دعوای قانونیت مینمایند؟
شما ای که توسط قدرت سلاح و تجهیزات روسیه متجاوز بر ملت آزاده ی ما تحمیل گردیده اید و کشور ما را در چنگال فاشیسم روس اسیر ساخته اید روی چه حقی خود را تصمیم گیرنده ی سرنوشت ملت ما میدانید؟
آیا وقتیکه از مردم ، حزب و دولت حرف میزنید مقصود تان از کدام مردم، حزب و دولت است؟ شما که با اراده ی مردم به قدرت نرسیده اید که نماینده ی مردم باشید. پس حرف حزب و دولت تان هم هیچگاهی نمیتواند از ملت ما نمایندگی کند؛ چون خودتان برده هائی بیش نیستید، پس چطور میتوانید ادعای حکومت بر آزادگان را بنمائید؟
آری، شما دست نشاندگانی بیش نیستید که اگر روزی دست نوازشگر حمایتگر تان از بالای سر شما ها بدور گردد دیگر شما هم چون اسلاف خود وجود نخواهید داشت و نامی در روزگار باقی نخواهید گذاشت. اگر هم بگذارید صفتی کمائی نخواهید کرد جز لکه ی ننگ دامن تاریخ، مزدور، اجنت و غلام حلقه بگوش.
این واقعیت را خود توصیف شما ها از بادار حمایتگر تان به ثبوت میرساند. حقا که اگر آن نباشد شما نیز ساعتی نخواهید بود. بیجا نیست آقای ببرک مزدور که اگر همه چیز تانرا از برکت روس ها دانسته وقتیکه میگوئی: “اجازه دهید بصراحت بگویم که اگر اتحاد شوروی نمیبود. . . افغانستان نیز در نقشه ی سیاره ی ما وجود نمیداشت”. نه، ببرک شیاد! افغانستان میبود؛ آزاد، مستقل، سربلند و آباد وجود میداشت، اگر چون شما مزدوران پست و حقیری نمی بود که سرزمین مقدس ما را به جو بی مقدار چند روزه قدرتمداری خود ها چنین مفت و رایگان بفروش نمی رساند و اسیر نمی ساخت. این نه افغانستان، بلکه اگر اتحاد شوروی نمیبود امروز شما ها وجود نمیداشتید. با اینهم مردم سلحشور ما با نیروی خلل ناپذیر ایمان و مبارزه ی پیگیر خود شما ها را بدیار نیستی سوق خواهند داد و به جزای اعمال تان خواهند رسانید و آنگاه افغانستان آزاد و شگوفان را ایجاد خواهند کرد: افغانستانی عاری از تجاوز، جنگ، بدبختی و اسارت.
آری، فریاد اعتراض مجامع صلحدوست کشور ها و نهضت های مترقی جهان همراه با شلیک تفنگ دلاوران سرزمین زیبا و باستانی ما، تلاش مثمر و باشکوهیست در ایجاد افغانستان نوین فردا.
نیرومند باد جنبش کبیر مردم بپاخاسته و غیور ما! •••
خیرمحمد
چریک قهرمان سامایی
دلیرمردِ دهقانزاده ای از کوهدامن زمین کشور ما (منطقه کلکان) که در تمام طول عمر مبارزاتی اش مردانه مرگ را به سخریه گرفته بود. صفای قلب و صمیمیتش تجسمی از صفا وصمیمیت مردمش بود. او چه در عملیات مسلحانه و چه در کار مبارزه غیر مسلحانه مظهر خونسردی ، مهربانی و دلشادی انقلابی بود. آماجگاه تیرش درست قلب دشمن بود وتیرش در هنگام نبرد با دشمن هرگز به خطا نرفت. تنفر او از دشمن وعشق او نسبت به مردم زبانزد همه انقلابیون پیشگام وبقیه مردمی بود که در رابط به کار انقلابیش قرار داشتند.
او قبل از آنکه در جاده ی پیکار پا پیش نهد ، طعم فقر وعقب ماندگی زندگی ملت خویش را بسان همه روستائیان تنگدست کشور ما چشیده بود. او از روزنه زندگی به انقلاب وجنگ ضد بیگانه راه جسته بود. بهمین دلیل چنان جانبازانه و عاشقانه باستیصال مرگ می شتافت که دوستان به تحسین پاکبازی اش مسحور ومجبور می شدند و دشمنان از صولت شجاعتش مقهور.
بیست و پنج بهار از عمرش بیشتر نگذشته بود تا سرانجام در۲۷ سرطان ۱۳۵۸ طی یک درگیری خونین با وحشیان مزدور روس قهرمانه جام شهادت نوشید. همان جام شهادتی را که همیشه بیصبرانه در انتظار سرکشیدنش بود. باری او یکی از پردرخشش ترین سیما های دلیران نبرد مقاومت میهنی ملت افغانستان در مقابل تجاوزگران اجنبی کشور ماست.
خاطره اش در دلها جاودان باد ونامش در گهنامه ی مبارزه ی مردم ما ماندگار! • • •
بوجود آوردن امنیت یا ایجاد نا امنی وتشویش ؟
از آوان رویکار آمدن رژیم مزدور و وابسته به سردمداری احزاب خلق وپرچم برتشنج اوضاع نا آرام داخل کشورهرچه بیشترافزوده گردید . چند روزی که ازحکومت کثیف خلق وپرچم گذشت ونثارنمودن بَد و بیراه بر داود غدار وخا ندان نادری خاتمه پذیرفت – بازار بگیر وببند ، شکنجه وآزار، ترور و وحشت دوباره گرم گردید . دیگر مردم احساس آرامش نمیکردند ؛ گذ شت لحظات رامیشمردند ؛ خا نواده ها درتشویش وهراس بسر میبردند ؛ شب ها منتظر ریختن اوباشان دولتی از در و دیوار خانه هایشان بودند ؛ افراد مسن از تکرار دوران عبدالرحمن خون آشام و”نام گیرک ” های شبانه سخن میگفتند؛ هرکارگر، محصل ، متعلم ، دکاندار، مامور واهل کسبه که صبح از منازل خویش پی کار و روزگار خود میرفتند امید بازگشت دوباره را به کاشانۀ خود ها نداشتند ؛ هرآن کس که ازطرف نیروهای دولتی احضار می گردید باصطلا ح “فا تحه اش خواندگی” بود؛ شب ها بخاطرآنکه بهتر بتوانند بر امیال شوم خود دست یابند قیود شبگردی وضع نمودند و …. در یک کلام امید زندگی و زنده ماندن درشرایط ترور و خفقان حکومت تره کی وامین از دلها رخت بربست .
روز تا روز با افزایش وحشت وترور در داخل شهرها مردم هرچه بیشتردر پی آزاد ساختن دهات و روستاهای کشور ازچنگال مزدوران روس برآمدند وهرچه بر بیداد میافزود مردم درپی پاسخکوئی به این بیداد ازطریق افزودن برمناطق شورشی و آزادشده می برآمدند. دولت مزدور و دست نشانده هرروز بیشتراز پیش درمنجلاب بیداد خود فرو می رفت وجنبش مسلحانه توده های ملیونی کشورهرچه بیشترایشان را درحلقۀ محاصرۀ دشمن برانداز خود میفشرد وخرد میکرد تا آنجا که دیگرهیچگونه فشار وتحمیقی درخاموش ساختن زبانه های آتش خشم وعصیان مردم دلاورما کارگر نیفتاد و روس استیلاگر را برآن وا داشت تا مستقیمأ برحریم مقدس کشورما دست به تجاوز زند وحقیری چون ببرک را خدیوعاریتی این ملک سازد تا باشد که خود اگر بتواند توسطه این عامل خود فروخته وحقیر به آرزوهای دیرینه اسلاف کهن تزارخویش جامۀ تحقق بپوشاند و رویای دلفریب حاکمیت بر جهان را واقعییت بخشد !
تکرار حادثه توام با خدعه ونیرنگ در دوره تره کی بعد ازداود و امین و بعد از تره کی بار سوم دربسر قدرت رسیدن ببرک بعد از امین با یاوه گوئی بلند بالای شان در نوید دادن فضای دموکراسی و آزادی جز نا بکارانی چون خود شانرا خوش نیامد وهمه در پی آن دو روزبظاهرفضای آزاد وآرام، فردای اختناق ووحشت را با ابعاد وسیعتر و گسترده تر آن پیشبین بودند ، چه حالا ارتش متجاوزمستقیمأ مکمل نقشه های استعماری روس درکشوربود، کما اینکه نمونه شوم این پلان وسیع وگسترده درتدا وم قیود شب گردی درشهرها همچنان ادامه داشت ، چنانکه تا حال نیز دوام دارد .
چندی که از شیادی های ببرک مکار گذشت و وی خود را توسط قدرت نظامی شوروی حاکم برکنترول اوضاع دانست دوباره بازاربگیرو ببند ، زندانی ساختن ها ، ترور وکشتار و تلاشی های مکرر و متواتر را گرم نمود وفضا را چنان برمردم رنجکشیده کابل تنگ ساخت که منجربه تبارز خشم توفندۀ ماه حوت ۵۸ گردید . دولت دست نشانده به همکاری اوباشا ن پرچمی وخلقی ومتجاوزین اجنبی چنان قساوت وبیرحمی ای را درسراسر افغانستان ومنجله شهر کابل روا داشتند که تاریخ آنرا هرگز بخود ندیده است . بعد ازاین سرکوب وحشیانه دوباره دامنۀ دستگیری ها ، تلاشی های متواترمنازل ، هتک حرمت وتجاوز به ناموس دختران و زنان ، شکنجه های وحشیانه وغیرانسانی ، سرقت ودزدی زیورات ، پول واموال مردم دراثنای اینگونه تلاشی ها چنان بالا گرفت و اختناق براوضاع مسلط گردید که دورۀ امین و داود را از یاد ها برد.
با اوجگیری جنبشهای مسلحانۀ مردم دلاور وسلحشورکشورما علیه اشغال نظامی کشور توسط روسهای رهزن و فاشیست توام با افزایش وگسترش جبهات نبرد که دولت مزدور ببرک را درپی تلاش وسیع جمع آوری افراد برای احضارات عسکری میکشاند وسرپیچی وتحریم مردم دلاورما ازخدمت سربازی ، نتیجه آن شد تا این عمل را بهانه قرار داده و بر دامنه تفتیش منازل بیفزاید ، حتی کاربجایی رسید که درتلاشی های شبانه بسنده ننموده وهمپا با آن تلاشی های روزانه ، تحت محاصره درآوردن مناطق مجتمع ( بخصوص محلات کارگری ) ، چهار راه ها وسرکهای مزدحم را روی دست گرفت که با این تدبیر رذیلانه فضای آشوب ، ناامنی وتشویش دوچندان گردید و چه بسا کسا نیکه دربازگشت به منازل ویا دراثنای رفتن سر کار ووظیفه شان توسط این آدم ربایان وحشی از سرکوچه و بازارشکار گردیده وقادر بدیدن خانه وفامیل خودها نگردیدند .چه بسا مادران وپدران ، خواهران برادران وزنان که در سوگ عزیزان ، برادران وشوهران خود ها نشسته اند ونمیدانند که برسر عزیزانشان چه آمده است وبسیار خانواده هایی که دراینهمه مدت نان آوران خود را ازدست داده وروزگار شان به گدائی ونا بودی کشیده است . مردم ما نیک ناظرفروش اموال خانواده ها درکنج وکنار شهراند ومتوجه میشوند که زنان ، ریش سفیدان واطفال خرد سال خانواده ها دست بفروش آخرین بقایای خرده ریز های اموال خانه های شان برای بدست آوردن قوت لایموت اعضای فامیل شان میزنند.
نجات از غرق شدن آنی رژیم مزدور وعساکر متجاوز روسی در دریای متلاطم جنبش مسلحانۀ مردم ما مستلزم قوای بشری و گوشت دم توپ بیشتر است . دولت دست نشانده برای جبران این کمبود ناچار بر علاوه تصامیم فریبکارانه دیگر درجلب همکاری مردم ، به تخصیص معاش برابر با مامورین دولتی برای افراد داوطلب عسکری و افزودن به آن ازطریق امتیازات کمکی دیگردست زد. همچنان به نشر یک سلسله تهدیدها واخطاریه های مختلف در ارتباط با احضارات عسکری اقدام ورزید و هم جزاهای سنگین تاسرحد اعدام را برای آنانیکه ازاطاعت سر باز میزدند وضع نمود . کاربجایی کشید که همه افراد باصطلاح واجد شرایط عسکری (سن ۲۱ساله) را اعم از مامور، کارگر ومتعلم به قطعات عسکری سوق داده و برای متعلمین صنوف دوازدهم این امید دلفریب راخلق نمود که بعد ازسپری شدن دورۀ مکلفیت عسکری بدون تکمیل دروس باقیمانده وبدون گذراندن امتحان کانکور راسأ شامل پوهنتون میگردند. ( مشروط براینکه زنده برگردند!). دولت دست نشانده ، مذبوحانه تلاش میورزد تا با این حیل کمبود جدی قوای بشری درقطعات عسکری را جبران نماید وحتی ازصنوف پایانتر را نیزجبرأ به عسکرشدن وا داشته و برفارغین صنوف دوازدهم واجب دانستند تا راهی جبهات جنگ برای حفظ دولتمداری روسها درکشورخودگردند !
اما با وجود همه این نیرنگ ها صفوف مردم ما روز تا روز علیه بیداد و ستم فشرده ترمیگردد و مردم علی الرغم این سرکوب وحشیانه توام باچال ونیرنگ راه خود را بسرمنزل مقصود آزادی از طریق مبارزۀ فشرده و متحد درمییابند.این دشمن است که هرروز از روز قبل بیشتر زبون و خوارمیگردد و در مقابل خشم توفندۀ مردم سلحشور ما از پا می افتد و بزانو در میاید .
آری ، این دولت مزدور و وابسته است که با وجود تمام گرافه گوئی های خود مبنی بردرهم شکستن باصطلاح “اشرار” تاختم ماه میزان وخیز و جست زدنهای بیحد وحصرآنها پیرامون تطبیق فیصله های سومین پلنوم کمیته مرکزی حزب وطنفروش دموکراتیک خلق درفرو نشاندن مقاومت مردم ، سرانجام کاری از پیش برده نتوانسته ودرتطبیق نقشه های شوم خود شکستهای مفتضحانه را نصیب میگردد و باهمه بیداد و وحشتی که امروز این جانیان ازطریق زمین وهوا در مناطق مختلف برملت ما روا می دارند و همه آنرا بخاطرفریفتن اذهان جهانیان نام مضحک “سُرنگ پرانی”
میدهد که مردم ما بحق آنرا “آدم پرانی” مینامند به یقین که بازهم نمیتوان جلوخیزش های حماسی مردم ما را سد شوند. با وجود از بین بردن و مخروبه ساختن تک تک قریه جات ودهات کشور، دولت گوش بفرمان ببرک دراین اواخر بنمایش دیگری تحت نام ” همسوئی بخشیدن تطبیقات نیروهای هوائی وزمینی مناطق مختلف” ( ! ) دست یازید که غرض ازآن حملۀ دسته جمعی همزمان به چند قریه وده وچندین ولسوالی و ولایت میباشد که مثال زندۀ آن درحمله زمینی وهوائی این اواخر قوای مهاجم روسی و دولتی درولایات پروان ، کابل ، ننگرهار وغزنی میباشد که قرارخبرهای رسیده تاحال باعث تعداد تلفات زیاد درمناطق سنجدره ، قره باغ ، کوهدامن ، قره باغ غزنی وغیره گردیده است . امروز با وجود همه این قساوت ها و وحشی گریهای روس و دولت دست نشاندۀ مزدور نه تنها اینکه جنبش مسلحانۀ ملت کبیرما فروکش نکرده بلکه با گذشت هر روز و بدست آوردن تجارب غنی وگرانبها با تصفیۀ عناصر ناباب از دامن جنبش از نیرومندی خاصی برخودار می گردد. پس یقینأ جنبشی با این عظمت را که ازحمایت نیروی بیکران مردم بر خوردار است باخس وخاشاکی چون وضع قیودات شبانه ، تلاشی های مکرر و متواتر، ربودن افراد از روی جاده ها وسرک ها وسوق جبری شان به جبهات نبرد، وعده های رشوت گونه بخاطر جلوگیری ازجنبش های اعتصابی کارگران ، مامورین و دانشجویان درتزئید معاش وتقلیل فیصدی حاضری ، افزودی معاش افراد داوطلب و حتی اخطار و تهدیدهای متواتر- نمی توان سد نمود و یقینأ روزی فرا خواهد رسید که جنبش توفندۀ مردم ما متجاوزین روسی و نوکران سر سپرده شانرا همپای دهات و روستاهای کشور از دل شهرها نیز کاملا خواهد روفت و آزادی را به کشور تاریخی ما به ارمغان خواهد آورد. •••
درباره ی ضرورت جبهه متحد ملی
آدمیزاد این گوهر درخشان هستی و صاحب جوهر عقل از زمانیکه با بنای کار شناخت ناشناخته ها درک راز سپهر و هموار ساختن جادۀ نا هموار زندگی پا به منصۀ ظهور نهاد ، روح مقاومت وپایداری ، نوعپروری و تفاهم صفات ذات او و کاروان آن در گشودن راه های نا مکشوف و تحکیم دستاورد ها برای عروج بر قلل شامخ آزادی و انسانیت در خلال عبور از پیچ خم زمان با تأنی ، ولی پیوسته رهرو هوشمندی بوده است. در این راه هرچند سخت و دشوار همیش سکه نصرت و کامگاری بی تردید نصیب اوست.
در جریان این تکاپو انسان بلند مرتبت نه تنها برعلیه شرایط ناگوار طبیعی و وضعیت ناهنجار اقتصادی درفش مبارزه برافراشته بلکه در شرایط خاص تولیدی و زمان قساوت و زورگویی انسان بر انسان و در زمانیکه به سخن راستین ” توماس هوبس” ( انسان را گرگ انسان ساخته اند) برضد این بیداد و ستمگری نیز هیچگاه سلاح جدل وپیکار را بر زمین نگذاشته است.
بدین نهیج موازی تلاش آدمی برای تأمین بهتر معیشت و ابقاء نسل ، شاهد تلاشهای هستی برانداز و بنیان کن اهریمنان خیره سر در تاراج و چپاول و کشتار بیرحمانه انسان و برهم زدن ارزشهای مادی و معنوی بشری نیز هستیم.
چنانچه در قبال وسایل و بنگاه های عظیم تولید کالا و اسباب حوایج انسانی ماشین غول پیکر تولید افزار و اسباب جنگی بطور کلی شاخص این دو نیت و دو نیاز انسانی وشیطانی موجودی است که انسانش میخوانیم.
این پیکار میان خیر وشر ، انسان و گرگ خودکامۀ انسان نما در توالی زمان واعصار از قلمرو یک خطه و یک ملت نیز پا فراتر گذاشته و کل جهان را در گرداب غم انگیز خود غرقه ساخت.
هم اکنون ستم استعمار جهانی و بویژه استعمار خشن و بی لجام روسی بخاطر بلعیدن ملل و نحل طماعانه و وحشیانه یورش می برد تا باشد بدین وسیله به هدف تطور جهانی خویشتن که مسلما ً چیزی جز تغییرجهان مطابق سیاست برده ساز و غیر انسانی دولت جنایت پیشه روسی نیست نایل آید.
چنانچه حملۀ سبعانه امپریالیسم غدار روس با جنون بینظیری در حریم مقدس میهن ما به بهانۀ نجات چوچه سگان بی مقدارش از چشمه سار این سیاست آب میخورد. اگر فی المثل در این جا بهانه ای را هم بپذیریم بی شباهت این بهانه عریان تر و مفتضحانه تر از درامۀ همان گرگ بهانه جوی داستانی است.
اگر درست است که مضمون حیات انسان مضمون تلاش برای دگرگونی اوضاع به احوال مطبوع و مناسب به نیاز جامعه پیش روان بشری است واگر درست است که مبارزه برعلیه ستم اصحاب زور و زر بطور قریب مطلق سراسر تاریخ انسان را تا به امروز احتوا مینماید ، در تداوم این سلسله و در مقطع کنونی نبرد عادلانه و برحق مردم ما برعلیه ستم و تجاوز آشکار امپریالیسم فرومایه روس و کوشش بخاطر احراز استقلال و ایجاد جامعه شگوفان و پیشرفته بخشی از آن است.
اگر درست است که همپای تغییر وتکامل حیات مادی ، تغییر و تکامل حیات معنوی جامعه بشری با دو جهت تضاد یکی بازتابی از جوهر انسانگرای تاریخ که عقلانی بودن و اجتماعی بودن مضمون آن است و آن دیگری مولود منافع آزمندانه ارباب ستم و تراوشی از ذهن بیمار فیلسوفان و علمای فرمایشی آن که رسالتی جز تقدیس بردگی و توجیه مقام ناشایسته باداران خود ندارد امری بلا اجتناب است، ادغام منطقی اندیشه های مترقی در جنگ آزادیبخش ملی ما و بسیج معنوی مردم بر اساس این اندیشه ضرورت انصراف ناپذیر آنست.
روی این ملحوظ امر مقاومت دلیرانه مردم سرزمین مردخیز ما برای دفع تجاوز روسیه و سرنگونی نوکران خود فروختۀ آن نه تنها وحدت یکپارچه ملت و اتحاد تمام احزاب و سازمانهای رزمنده را می طلبد بلکه ترکیب یک سیستم نظر مترقی را که هماهنگ با نیاز تکاملی جامعه و ستارۀ درخشان هدایت کاروان جنبش بشریت مترقی در رسیدن به سرمنزل مقصود باشد نیز با این وحدت خواهان است.
ولی متاسفانه دو فرزند ناخلف ارباب ستم یکی فرقه گرایی و نفاق و دیگری جهل و تاریک اندیشی بمثابۀ دیوار خارائین در مقابل سیر پیشرفت جنبش و زمینه مساعدی برای پیشروی و مانور گسترده دشمن برای سرکوبی و کشتار بی دریغ ملت هنوز هم در صف جهاد به قوت خود باقی است.
تبارز عملی این دو گرایش بهم بسته باضافه ترویج و نقش رهنمائی قدرت های استعماری دیگر در جهت ایجاد تفرقه بین مردم و تجزیه ملت بنام فلان یا بهمان حزب و دسته بندی ، و تکفیر هر نوع نهاد مترقی و گسترش هرچه بازهم بیشتر زمینه های برخورد بین احزاب و دسته بندی ها و در آخرین تحلیل بین ملت به بهای منافع گروهی و هوس ریاستجویی که در حقیقت در منظرۀ اینگونه عملکرد ها چیزی جز منافع امپریالیسم غارتگر روس پدیدار نیست در سیمای جنبش ملت ما قویا ً مشخص است.
با اندک دقتی و با ایقان راجع به این امر که نفاق و شقاق اسباب شایسته تضعیف صفوف جهاد و فقدان وجود رهبری یک سیستم نظر مترقی در جنبش مانع پابرجای پیروزی مردم ماست بخوبی میتوان دریافت که دشمنان ذوق زده وحدت ملت و مخالفین پروپاقرص اندیشه های مترقی نیروئی جز متحد اگاهانه و نا آگاهانه سیستم جهانی استعمار و منجمله استعمار روسی در بین ملت ما نیستند.
تصور نمی رود لازم به اثبات باشد که روسیه شوروی با همۀ توان و به اسالیب گوناگون هم به اسلوب خدعه و نیرنگ و هم به شیوۀ کشتار بیرحمانه در پی آنست که جنگ میهنی مردم ما را منجر به شکست و ملت ما را به انقیاد بکشاند.
بالمواجه تنها ملت قهرمان ماست که چون صخرۀ صماء در برابر دیو استعمار روسی ایستاده. از جان گذشته و بدون فروگزاری از هیچ اقدامی عاشقانه میرزمد و تنها مردم از ستم بیزار کشور ما هستند که به تعاقب دفع تجاوز و بخاطر طرد عقب ماندگی همه جانبۀ اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی کشور ، کشوری از بند رسته ، شگوفان و نظامی عادلانه و مترقی را می طلبند.
اما چگونه میتوان تجاوزکاران بی خرد روسی را درهم شکست؟ و چگونه می توان به احراز استقلال و استقرار نظام عادلانه نایل گشت؟ پاسخ به این مسئله و کشف راه های نا کوبیدۀ رسیدن به این آرمان انسانی در شرایط امروزین نیاز مبرم و امر تخطی نا پذیر جنبش ماست.
اگر تفرقه و نفاق عامل مساعد برای دشمن و عوامل نا مساعدی برای ملت و فقدان رهبری یک سیستم نظری مترقی و سالم مانع پا برجای پیروزی مردم ماست و اگر وحدت و یکپارچگی ملت بر پایه یک نظرمترقی و ارمان انسانی یگانه وسیله امحای موانع پیش پای تکامل جنبش و حرکت از مرحلۀ سافل به عالی تمایل عمومی تاریخ است ، تشکیل وسیعترین جبهه متحد از تمام نیرو های مترقی و احزاب ملی و ضد تجاوزی با اهداف مترقی و انسانی پاسخ استوار به نیاز مبرم مردم و هماهنگ و همسو با میلان حقیقی تاریخ است.
نادیده گرفتن این قضیه و بد تر از آن تعارض با امر وحدت و روش علمی و اندیشه های مترقی در ماهیت امر مخالفت با آرزو های مردم و نیاز ملت و شنا برضد جریان نیرومند تاریخ است.
ساما با درک اهمیت سترگ وحدت فشرده ملی در قبال تجاوز فاشیسم روسی بارها و بارها با حرکت از موضع سالم منافع راستین مردم افغانستان لزوم ایجاد وسیعترین جبهه ضد تجاوز روس را طرح و پیشنهاد نموده و آنرا در دستور کار جنبش قرار داده است. سازمان آزادیبخش مردم افغانستان با تاکید روی اصل جبهه متحد ملی حرکت اصولی و انقلابی خود را در جهت ایجاد و گسترش چنین جبهه ادامه داده و کاملا ً معتقد است که حرکات تفرقه افگنانه و فرقه گرایانه از جانب هر حزب و گروهی ولو نیرومند از بین ملت تجرید و تاریخ آن را محکوم و ملت بدست پرتوان خود نابود خواهد کرد. •••
آزادی ملی وتأ مین حقوق دموکراتیک مردم
نبردِ شکوهمند و حماسی ملت قهرمان افغانستان برای درهم شکستن یوغ اسارت و دفع تجاوز فاشیستی سوسیال امپریالیسم شوروی ، در زنجیرۀ جنبش آزادیبخش مردمان سه قارۀ آسیا، افریقا وامریکای لاتین جایگاه و موقع شایسته ای را اشغال میکند.
پیکار رهائیبخش افغانستان مردخیز در واقع قاطع ترین و موثر ترین جنبشی است که با پیشرفت و تکامل پیروز مندانۀ خود تمامی نقشه های تجاوزی و استعماری جهانخواران روسی را نقش بر آب کرده است. البته باید اذعان کرد که مشکلات و موانع بر سر راه جنبش ما اندک نبوده و حل موفقیت آمیز پرابلم های جنبش مستلزم شیوه های آزموده شده و اسالیب پرتوان دموکراتیک میباشد.
ازین گفته (که ما پیروز میشویم زیرا حق بجانب ماست ) نباید چنین فهمید که در راه پیشرفت وتکامل امر مقدس نجات ملی موانع و مشکلات جدی وجود نداشته و در آینده نیز وجود نخواهند داشت.
افغانستان در صورتی میتواند موقع مستقل وآزادی را در جامعۀ بین المللی کسب نماید که بر پایه آخرین دست آوردهای پراتیک جنبش های مترقی و به حکم شرایط عینی در جهت رهائی انسان و ایجاد یک جو دموکراتیک بطور همه جانبه و خستگی ناپذیر نبرد مقدس ملی خود را ادامه دهد.
سیستم های مطلقۀ دولتی در روزگاران ودوره های پیشینه وامروزین بخوبی نشان میدهند که بدون موجودیت استقرار یک نظام انسانی وفارغ از ستم ، پاسداری ازحق حاکمیت ملی ضمانت اجرائی کامل نمیتواند داشته باشد. مادامیکه گروه ها واحزاب معینی برای محروم ساختن توده های ملیونی مردم از حق تعیین سرنوشت خویش وپیکار در راه امحای شرایط وآثار نکبتبار وغیر انسانی موجود در جامعه ما با توسل به نگرش های فکری حاکم ، سرسختانه تلاش میورزند، همواره این خطر جنبش ملی را تهدید میکند که از صفوف خود واز پشت بر اندام نیرومند آن خنجر واپسگرائی فرود آید. عده ای با ایفای نقش قیم ملت (!) در تلاش اند تا جنبش مقاومت مردم افغانستان را از محتوا ومضمون دموکراتیک آن تهی سازند، واین خطر ومشکل جدی ایست که جنبش کبیر ملت افغانستان از هرسو در زیر عناوین مختلف و”خطرات” خیالی با استیصال کشانده میشود.
تبلیغ وترویج اندیشه های دموکراتیک وزدودن انگاره های ذهنی اسارتبار از ذهن ودماغ مردم، وظیفه مهم میهنی ایست که انجام آن بحکم رسالت های سترگ تاریخی بدوش آزاد اندیشان ومیهن دوستان گذارده شده است.
درهرجنبش وحرکت انقلابی ، توده های مردم پایه ساز ونیروی محرکه آن هستند. توده های مردم افغانستان به همان سان که از اسارت وزیستن در زیر پرچم استعمار قویا متنفراند ، به همان سان نیز از ستم واستثمار ” بلند پایگان ” جامعه رنج برده وبه شکل غریزی وناخودآگاه درپی ختم ستمکاری واستبداد واستثمار، نبرد شکوهندی را ادامه میدهند.
آزادی ملی یعنی اینکه ملت وتوده های محروم زنجیرهای اسارت وعقبماندگی را پاره کرده باشند.
برگسترۀ سیستم دولتی استبدادی وغیردموکراتیک گذشته ابرقدرتها بویژه سوسیال امپریالیسم روس با استخدام مشتی اراذل وطن فروش از طریق طرح واجرای کودتای نظامی توانست به حریم مقدس کشور ما تجاوز نماید. موجودیت جو حاکم استبدادی که در آن مردم ستمکش افغانستان از تمامی حقوق اساسی و دموکراتیک خود محروم ساخته شده بودند، چنان فضا و موقعییت مناسبی در اختیار سوسیال امپریالیسم شوروی قرار داد که با استفاده ازآن توانست رویای تزاران کهن را تحقق ببخشد.
جو استبدادی همواره فضایی را باخود همزاد دارد که در آن پرورش ورشد روحیه وطن فروشی ونوکرمنشی در بین کارگزارن دولتی زمینه های مساعدی بدست میآورد. در یک چنین نظامی ، قدرتهای امپریالیستی بسادگی میتوانند از میان کادرها وکارمندان اداری – نظامی عده ای را استخدام وبا تحمیق و فریب عدۀ دیگر پلانها وبرنامه های شوم خودرا عملی سازند.
سوسیال امپریالیسم شوروی با اتکاء به چنین نظام استبدادی و بروکراتیک فاسد کننده توانست کودتای هفت ثور را در زمینۀ فساد گرفته ومتعفن دستگاه حاکمه با دست مشتی عناصر خود فروخته یک شبه ودرامه گونه پیاده کند. ملت افغانستان با درس آموزی از تجربه تلخ حاکمیت استبدادی وضد دموکراتیک که دولت پوشالی وضد ملی باند پرچم وخلق فرزند خلف آنست به هیچ گروه وفرقۀ سیاسی اجازه نمیدهد که استبداد وخود کامگی را بار دیگر بر فضای سیاسی افغانستان حاکم سازد.
مبارزه در راه شگوفائی ارزشهای دموکراتیک وتلاش خستگی ناپذیر درجهت تربیت وتشکل توده های ملیونی ملت در پرتو عمیقترین آموزشهای دموکراتیک واسلام واقعی ، یگانه سلاحی است که امر استقرار یک نظام مترقی واسلامی را روی ویرانه های نظام استعماری ودولت پوشالی موجود ممکن میسازد.
سهمگیری فعال وآزادانۀ توده های مردم در تعیین شکل و سرشت نظام دولتی افغانستان یقینا موجد چنان فضای سیاسی خواهد بود که در آن هیچگونه امکانی برای استبداد رای و تحمیل ارادۀ اقلیت های واپسگرا یا مداخله ابرقدرتها در امور داخلی کشور ما وجود نخواهد داشت.
نظام ارزشی سرمایه داری ونظام توتالیتر نوع شوروی جوابگوی نیازهای رشد مستقل وسالم حیات ملی ما نیستند، همگونی اجتماعی در چنین جوامع صوری ونیم بند میباشد. ختم استعمار وایجاد شرایط مساعدی که بقای استقلال سیاسی و رشد موزون اقتصاد ملی را ممکن سازد ، تنها وتنها با استقراریک رژیم مترقی و مردمی – اسلامی میتواند جامه عمل بپوشد. آزادی ملی از آزادی توده های مردم از قید استثمارو نظام های استبدادی وقرون وسطایی جدائی ناپذیر است.
آن قوالب وصورتبندی های سیاسی که بدست قیم های ملت به خورد مردم داده میشوند ، خطرات جدی و زیانمندی های مهلکی را برای سرنوشت ملی ما در قبال دارند. ملتی که اکثریت قریب به اتفاق اعضای آن در فقر ومسکنت بِزیَند ودرتعیین مقدرات خویش مجال لازم را نداشته باشند بطور قطع همواره باخطر تهدید ومداخلات ابرقدرتها مواجه خواهد بود …. وانگهی به ادامه موجودیت نظامهای اقتصادی تاریخ زده که منافع مشتی اقلیت ممتاز در آن حفاظت وصراحت میشود ، صحبت وگفتگو در بارۀ احیا وایجاد یک افغانستان مستقل ونیرومند در کنار سایر ملل آزاد امر پوچی بیش نیست. • • •
زبان همدگر دانیم
بیائید همنوردان
زبان همدگر دانیم
درود آتشین دوستان ، دشنام
مپنداریم
نییم ما لایق نفرین.
ما هم پویندۀ راهیم
راه روشن فردا
نبایستی چنان رفتن که دشمن آرزو
دارد
نبایستی چنان کردن
که این ره کوه بکوه دارد
مپندارید آسان رشته را
کاین رشته باریک است
نشاید رهرو تنها
چواین ره سخت باریک است
کنون یاران!
وقت بستن مشت است وکوبیدن
به دندان کثیف غرقه اندر استخوان
خلق
چو انگشت را توانی نیست
چو با انگشت نتوان دشمنی خونخوار
این دیو ستمگر را
نگون سازیم
واین میهن- میهن آزادگانرا
بارور سازیم
•••
صفحات ” ندای آزادی” برای چاپ ونشر مضامین و اشعار وسایر آفرینش های انقلابی نویسندگان و شعرای متعهد و میهندوست باز است. انتقادات و نظریات اصلاحی را با رعایت اصل امانتداری مطبوعاتی درین نامه منتشر می کند.
به امید همکاری های مترقی و الهامبخش شما!
قیمت یک شماره
پنج افغانی
شعار هایی که در پاورقی های شمارۀ دوم ندای آزادی آمده است:
# بگذار خون شهدای سامایی درخت برومند آزادی را آبیاری کند!( صفحه دوم)
# با سلاح روس بر ضد روس! (صفحه ششم)
# تولید را در مناطق آزاد شده به نفع جهاد کبیر ملی گسترش دهیم! ( صفحه هشتم)
