انتفاضه یک کلمۀ عربی است به معنی تکاندن. این کلمه در تمام دنیا مفهوم جنگ عاشقانه و شجاعانه برای صلح و آزادی را می رساند. انتفاضه بتاریخ 9.12.89 در کمپ دش بالیجاDschebalija در شمال غزه شروع شد و به عنوان طولاترین مقاومت خلق فلسطین در تاریخ ، از سال 1968 بدینسو شناخته میشود.
جریان از قتل چهار جوان فلسطینی که توسط عساکر اسرائیلی به شهادت رسیدند ، شروع شد. این حادثه باروت خشم سال ها درد اخراج ، مصیبت و فشار فلسطینی ها را منفجر کرد و در ظرف چند روز مقاومت تمام نوار و نواحی جنوب اردن را فرا گرفت. بخصوص جوانان با سنگ زدن و سوختاندن تایر های موتر در مقابل عساکر اسرائیلی جنگیدند. انتفاضه آهسته آهسته به یک جریان منظم مقاومت خلق مبدل شد و هفت سال دوام کرد.
مردم با اعتصابات ، تظاهرات و بستن دکاکین به اعتراض علیه اسرائیل پرداختند. سازمان های زیاد زنان ، کارگران و جوانان بوجود آمد و یک کلتور چند بعدی مقاومت و جنگ ایجاد شد. فلسطینی ها با موزیک ، رسامی ، کاریکاتور ، قصه و شعر تلاش کردند تا توجه جهانیان را به شرایط غیر قابل تحمل زندگی خود معطوف سازند.
بعد از چند هفته سازمان آزادیبخش فلسطین PLO)) رهبری این جنبش را که در اصل یک جنبش خود بخودی بود به عهده گرفت. انتفاضه یک جنگ پر از قربانی بود . تنها 235 طفل پائینتر از پانزده سال درین جریان کشته شدند و 22753 طفل پائینتر از پانزده سال زخمی. رهبری PLO پای معاملات فریبندۀ امپریالیستی رفت ، بدون یک رهبری انقلابی جنبش عملأ نمی توانست به بالا تکامل کند.
۲/ صلح دروغین:
از آغاز قرن بیستم از کشور های مختلف ، یهودی های تحت تعقیب در جستجوی وطنی برای خود به فلسطین آمدند. در آن زمان فلسطین مستعمرۀ انگلستان بود. با پشتیبانی انگلستان دولت اسرائیل بوجود آمد. انگلستان که دیگر نمی توانست به شیوه های استعمار کهن کشور های مستعمرۀ عربی خود را نگهدارد ، بنا ءً تصمیم گرفت تا از طریق یک اقلیت قوی و آماده ، اکثریت را تحت تأثیر خود قرار دهد.
از نظر استراتژیک منطقه از اهمیت خاصی برخوردار است و بیشتر از همه بخاطر تسلط بر چشمه های تیل و راه ترانسپورت شرق نزدیک. از قتل عام و کشتار شش ملیون یهودی در آلمان فاشیست به عنوان حربۀ تبلیغاتی سوء استفاده شد و هنوز می شود و هرکه دولت اسرائیل را انتقاد کند مورد عتاب زیر نام ( ضد یهودی بودن ) قرار می گیرد.
با آنکه اسرائیل در سال 1948- 5 – 14 ظاهرأ بنام کشور آزاد و متکی بخود بوجود آمد ولی در واقعیت یک کشور از نگاه اقتصادی و نظامی وابسته امریکا و پایگاه امریکا است.
فلسطینی ها اخراج شدند و دولت تازه بوجود آمدۀ اسرائیل 77 فیصد خاک فلسطین را در بر گرفت.
روز بعد بتاریخ 1948 . 5 . 15 اولین جنگ عرب و اسرائیل شروع شد. درین جنگ قوای اردن ، عراق ، سوریه و لبنان در برابر اسرائیل در جنگ شرکت کردند. اما درین جنگ عساکر اسرائیلی پیروز شدند و اسرائیل مناطق بیشتری را تصرف کرد.
بعدأ در اکتبر سال 1956 اسرائیل با پشتیبانی انگلیس و فرانسه به کانال سویز در مصر حمله کرد و جنگ زیادی تا سال های 70 جریان داشت. از سال های هفتاد به بعد امپریالیسم امریکا با تلاش زیاد و سیاست دو پهلو می خواست جلو ناراحتی های دولت های عربی را بگیرد و مانع درگیری و رویارویی نظامی اعراب و اسرائیل شود.
در حمله اول امریکا به عراق اسرائیل پایگاه مهم نظامی امریکا بود. و راکت ها به عراق فیر می شد.
۳/ خلق فلسطین :
از همان آغاز مقاومت خلق فلسطین در برابر اشغال اسرائیل وجود داشت. در سال 1964 در قاهره سازمان آزادیبخش فلسطین ( P. L.O ) ایجاد شد. ( P.L.O ) بعد از تجربه شکست جنگ شش روزه در سال 1967 که در آن بیشتر از یک میلیون عرب قربانی شدند ، راه قهر انقلابی را یگانه راه آزادی فلسطین مطرح کرد. به اساس این مقاومت فلسطینی ها در سال 1974 ملل متحد حق خود ارادیت خلق فلسطین را به رسمیت شناخت. اما ترور دولت اسرائیل ادامه دارد.
مقاومت فلسطینی ها از نگاه نظامی شکست ناپذیر بود ولی بعدأ بخاطر خیانت رهبری (P.L.O ) در رأس آن یاسر عرفات ضعیف شد. آنچه را که کلنتن ، عرفات و صدراعظم اسرائیل اسحق رابین زیر نام حق خود ارادیت فلسطینی ها عرضه کردند ، در واقع وضع فلسطینی ها را بد تر از سابق ساخت.
در قرار داد شماره دوم اسلو مورخۀ 1995 از سه ساحۀ مطرح شده فقط یک فیصد زمین را فلسطینی ها کنترول می توانند. تمام ترافیک مهم زیر کنترول اسرائیل است. مناطق اتونومی فلسطینی لکه های خوردی است در محاصره مناطق اسرائیل.
با قرار داد اسلو قرار بود در ماه می 1999 یک دولت فلسطینی فرا خوانده شود. بعد از پنج سال تجربه با اتونومی امپریالیستی ، اقتصاد فلسطین کاملأ وابسته اسرائیل است. فابریک در فلسطین وجود ندارد. تمام راه های ارتباطی به نحوی از انحاء زیر کنترول اسرائیل است. کارگران تنها در مناطق اسرائیل کاریابند و این به معنی چهار ساعت رفت و آمد روزانه و کسر معاش در مواقع بسته بودن سرحد است. فلسطینی ها دسترسی به آب ندارند. 95 فیصد مناطق عرب نشین بدون آب و خشک است ، در حالیکه 85 فیصد آب فلسطینی ها را اسرائیلی ها استفاده می کنند. پولیس فلسطین در مناطق اتونومی هیچ نوع حقی و صلاحیت دستگیری جنایتکاران اسرائیلی را ندارد. بر عکس اسرائیلی ها حق دستگیری جانیان فلسطینی را دارند. خلق فلسطین تحت محاصرۀ اسرائیل زندگی را بسر میبرد.
رهبری (P.L.O) کاملأ به اسباب و آلۀ دست امپریالیسم برای کنترول این منطقۀ استراتژیک مبدل شده است. یاسر عرفات و رهبری کنونی دهان مخالفین خود را با زور می بندند. سازمان های حقوق بشر اسرائیلی و فلسطینی از شکنجه و زندان در مناطق اتونومی توسط (P.L.O) گزارش میدهند و اکثریت فلسطینی ها میدانند که رهبری شان (P.L.O) فاسد و رشوه خوار است.
بعد از ده سال تجربه مذاکرات فریبکارانه صلح امپریالیستی و خیانت (P.L.O) دوباره جوانان فلسطینی با پرتاب سنگ ، اواخر سال 2000 دوباره روی صحنۀ مقاومت آمدند و انتفاضه دوم شروع شد.
۴ / غزه بزرگترین زندان دنیا:
از هژده روز بدینسو قوای هوائی ، زمینی و بحری اسرائیل ، بیرحمانه ، وحشیانه و بی محابا غزه را که دارای 5، 1 ملیون نفوس است و 81 فیصد باشندگان آن زیر خط فقر زندگی می کنند ، به ویرانه مبدل کرده است. مردم غذا ، آب ، برق ، دوا و امکانات صحی ندارند. 30000 نفر در 36 مرکز ملل متحد پناه برده اند. آمار رسمی کشته شدگان در هژدهمین روز حمله 910 تن است . از جمله 292 طفل و آمار زخمی ها 4250 تن می باشد. سی درصد شهداء و 45 درصد زخمی ها را زنان تشکیل می دهند.
این حمله زیر نام دفاع از مردم اسرائیل در برابر حملات راکتی حماس شروع شد و لی قربانیان بی شمار آن زنان ، اطفال ، کهن سالان و در مجموع غیر نظامیان اند. در واقعیت این دولت اسرائیل بود که در جریان متارکه جنگ بار ها این متارکه را شکست. چنانچه بتاریخ 08. 11 . 4 در اثر بمباردمان اسرائیل سی نفر فلسطینی به شهادت رسیدند.
حماس ( حرکت مقاومت اسلامی ) که در سال 1987 در جریان انتفاضه بوجود آمد و به قولی اسرائیل برای تقسیم کردن و ایجاد دوگانگی در مقاومت آنزمان حماس را در برابر سازمان آزادیبخش فلسطین بوجود آورد ، خواهان از میان بردن کامل اسرائیل است. البته حماس میگوید حاضر است راه حل دو کشور اسرائیل و فلسطین را هم قبول کند در صورتیکه اسرائیل مناطق متصرفه خود بعد از جنگ شش روزه در سال 1967 را دوباره به فلسطین بدهد. حماس در سال 2006 1 . 25 در مبارزات انتخاباتی با اکثریت آراء برنده شد و در سال 2007 کنترول کامل غزه را بدست گرفت.
خالد مشعل مسئول بوروی سیاسی حماس که در سوریه در تبعید بسر میبرد ، در مقاله ای که اخیرأ در گاردین تحت عنوان ” ما در سکوت نمی میریم ” به چاپ رسیده است ، چنین می نویسد : ” از هژده ماه بدینسو خلق من در غزه زیر محاصره است. سال 2009 برای ساکنان غزه مانند سال 2008 شروع شد . در فاصله جنوری تا فبروری 2008 یکصدوچهل باشنده غزه توسط حملات هوائی اسرائیل کشته شدند. اسرائیل عقدۀ شکست اش در جنگ لبنان سال 2006 را با شهادت رسانیدن 240 فلسطینی تلافی کرد. امریکا و اروپا بازهم در برابر وحشت اسرائیل سکوت کردند. ما انتظار داشتیم که بارک اوباما با برخورد در قضیه فلسطین تفاوت خود را از بوش نشان دهد. با آنکه اوباما لحظۀ در محکوم کردن حادثه بمبئی تأخیر نکرد ، در رابطه فلسطین روز هاست که سکوت می کند . ولی خلق من تنها نیست. میلیون ها انسان در سرتاسر دنیا درین مبارزه بخاطر آزادی و عدالت در کنارش است. اسرائیل بدون شک غزه را ویران می کند و به مردمان اش مرگ و بد بختی را ارمغان می آورد ولی در نهایت همان سرنوشت شکست جنگ لبنان را خواهد داشت. ما هرگز تسلیم اشغالگر نمی شویم.”
مردم سرتاسر دنیا ، جنبش های صلح خواه و نیروهای مترقی با ریختن در خیابانها نفرت شانرا از حمله اسرائیل و قتل عام مردم غزه اعلام کردند: در مصر ، اردن ، سوریه ، لبنان ، عراق ، کشور های اروپائی – فرانسه ، المان . . .
آنچه در مطبوعات رسمی انعکاس نمی یابد جنبش صلح اسرائیلی ( Gushshalom) است. این جنبش بتاریخ 08 . 12 . 30 با پخش اعلامیه ای در روز نامه اسرائیلی ( Haatetz) نفرت خود را از حمله اسرائیل اعلام کرد. درین اعلامیه آمده است: ” بنام هزاران اسرائیلی که در اولین ساعات شروع حملۀ اسرائیل به سرک ها ریختند و این جنگ را غیر انسانی و جنایتکارانه خواندند ، ما خواهان قطع جنگ و مذاکره با حماس هستیم. حماس بخشی از جامعه و سیستم سیاسی فلسطین است. نباید از موجودیت آنها چشم پوشی کرد. “
علاوه برین روزنامۀ Haaretz اسرائیلی بتاریخ 08 . 12 . 28 نوشت :” طرح و آمادگی این جنگ از طرف حماس نبود، بلکه این دولت اسرائیل بود که از شش ماه بدینسو با جمع آوری معلومات ، مذاکرات مخفی ، اغوای افکار عامه مردم این حمله را تدارک میدید.”
بزرگترین شفاخانه غزه ، شفاخانه اشفاء است. این شفاخانه گنجایش شش صد بستر را دارد. از اول جنوری تا کنون دو داکتر از ناروی درین شفاخانه به کمک زخمیان شتافته اند. داکتر Madsgilbert در طی مصاحبه ای می گوید :
” مجموع پرسونل شفاخانه پنجاه نفر داکتر و نرس و افراد کمکی داوطلب است. من تا بحال در عمرم با این روحیۀ قربانی پذیری داکتران و نرسان فلسطینی کسی را ندیده ام.” او در جواب سوال یک خبرنگار که آیا شما افراد حماس را هم تداوی می کنید، جواب داد : ” اصلأ طرح چنین سوالی معقول نیست. زیرا من داکتر هستم و وظیفه ام تداوی مریض است . برای من مطرح نیست که مریض چه کسی است. ولی به جواب سوال شما ، از شمار صد ها زخمی دو تن افراد حماس بودند ، باقی همه مردم غیر نظامی هستند که قربانی این جنگ می شوند. طفلی که من امروز دستش را مجبور بودم قطع کنم ، یازده نفر اعضای خانواده اش را از دست داده است. یک طفل شیرخوارۀ نه ماهه اینجاست که همه اعضای خانواده اش را از دست داده است. ” وقتی خبرنگار از او می پرسد ، شما درینجا ترس ندارید ؟ بجواب می گوید: “یکنیم ملیون فلسطینی در بزرگترین زندان دنیا نشسته اند و از چیزی ترس ندارند ، من چرا بترسم ؟ ! “
آری ! یکنیم میلیون انسان در غزه اسیر بی آبی ، گرسنگی ، سرما ، بی برقی ، بی خانگی و بمباردمان قوای هوائی ، زمینی و بحری دولت اسرائیل هستند . قرار یک گزارش در روز های آینده قرار است 3000 تن سلاح از طریق راه بحری از یونان به اسرائیل فرستاده شود. ” جبهه خلق فلسطین برای آزادی ” از تمام کارگران و کارکنان بندرگاه های کشتی می خواهد با تمام قوا مانع فرستادن این سلاح شوند و می گویند کسانی که این سلاح را به اسرائیل می فرستند دست شان به خون خلق غزه آغشته است.
غزه در آتش جنگ می سوزد. یقینأ نیروهای ملی – مترقی در فلسطین وجود دارند که متأسفانه فریاد این نیروها کمتر انعکاس بیرونی می یابد و رسانه های گروهی عمدأP.L.O و حماس را نمایندگان جنبش فلسطین معرفی می کنند.
ولی آنچه واضح است ، با شروع حمله اسرائیل خط فاصل میان دولت ها و مردم جهان روشن تر از قبل شده است. دولت های امریکا ، اروپا و کشور های عربی بیشرمانه سکوت می کنند ولی انتفاضه سوم از آغاز این حمله شروع شده است. این انتفاضه این بار از مرز های غزه فراتر رفته است و در فریاد خلق های سراسر جهان در مخالفت با حملۀ اسرائیل در سرتاسر دنیا انعکاس می کند.
زنده باد همبستگی خلق های جهان!
گرد آورنده و مترجم : خنجر
