(راجع به اوضاع سه دهء اخیرکشور عزیزمان افغانستان)
ای خـدا! شد هـفـت ثـورودرد بی درمـا ن رسـیــد
سـرنوشـت مُـلک مـا بر د سـت بی د ینـان رسیــد
مـیهــن ما گـشـت ویـران شـرق تـا غــربش هـمـه
از شـما لـش تا جـنـوب آ فـا ت بی حـد، زآن رسید
گـشـت قـربا نی دو ملـیـون مردوزن پیـرو جـوان
شـد به ملـیونهـا مهـا جـر، موسـم هـجـران رسیــد
عـا لـم وفا ضل هـمه تـرک وطن کـردند از آنـکه
خـرس قـطـبی از شـمـا ل بـا لشکر عدوان رسیــد
سـر بـدا د ند نـغـمــهء کـــور وکــا لـی دُ دَ یَــش*
گـُور شـد کـورو کـفـن کـا لی زمـرمی نـان رسیـد
بعـد ظـلمت های هـفـت،نوبت رسید برهشت ثــور
نـوکـر روسـان بـرفـت و چـا کـر شـیـطا ن رسیـد
کـُشـتـنـد صـد هـا هـزار از مـردمـا ن بی گـــنـا ه
کــا بـل زیبــا ی مــا را مــوســم ویـــران رسـیــد
کوچه کوچه،قـریه قـریه،شهـر به شهـرو دِه بـه دِه
راکـت وخُـمـپـاره هـا از سـوی بی د ینـان رسیــد
درحـریـم ِکعـبه کـردند عهـد، گـیـرند راه راسـت
عهـدو سوگنـد شد فـراموش،حرص ِنقد جان رسید
ازمـظـا لم هـای طـالـب جـان، کـدامش یـا د کــرد
سـر بـریـد نهـا ی نـا حـق، تـا بـُتِ با میـا ن رسیـد
طـــول ریـــش گـــرد یـد مـعـیــار مـسـلـمـا نی ِما
شرع احمد(ص)شد فراموش،جهل را دوران رسید
مُفـتـضَح کرد ند مـسـلـمـان را به د نـیا آنچـنـانکه
خـنـدهء شـمـرویـزیـد بـر ایـن مـسـلمـا نـان رسـید
جا نیـان را چون رسیـد نوبت به کار در پارلمـان
دست شـان درغـارت مـُلک، بهـتـروآســان رسـید
خود نمودند قتـل وغارت خود نمـودند عفو ِخویش
غا فـل ازعـدل خـداوند(ج) تـا جـزای شـان رسـید
گـفـت ابلـیـس بهـر ِشا گــردان بـی وجــدان خــود
آنچـه را بـنـمـوده ایـد، کی عـقـل مـن بـرآن رسـید
ای سـتمکـاران تـا کی خـون مـظـلـوما ن خـورید؟
عـا قـبـت روزی شـما رامــوســم پــرســان رسـید
د یـن وا یـمـان را فــروخـتـیـد درســه دهء ا خـیـر
از بــرای نـفـس ظــا لـــم لـعــنــت یـــزدان رسـید
دراواخـر کــرده شـیـطا ن بـزرگ طــرح نــویــن
زآ ن ســبب ازبهـر شا گـردان چنین فرما ن رسیـد
ای وفــا داران شــا گــردان مــن بــا هــم شـــویـــد
تـا شـمــا را لـقـمـهء چـربـتـر زدستر خوان رسیـد
ا ین یگـا نه طـرح مـن بـهــتـر کـنــد بــا زار تـا ن
ورنـه روزی هــم شــما را حـلــق آویــزان رسـیـد
در گـذ شـتـه کـرده ایـد چـورو چـپـاول بی حـساب
آ نچه با قـیسـت هـم بکوشیـد تا به جیب تا ن رسیـد
د شـــمـنــان جــا ن وا ند یـشــه،کـــرد نـد ائـتـلاف
وصلـت گـرگـا ن ِخـونـخـوارو جـفـا کـاران رسیــد
خـوا ند “برها ن”عـقـد ا ین زوج خـبـیـث بی حـیـا
حا صـل ا ین ازدوا جـش شــرم جـا ویــدان رسـیـد
“حـیدری”هـرچـند بگـوئی بهـربی د ینـان کم است
کـن دعـا وقـت سـحـر تا لـطـف از رحـمـا ن رسیـد
بار الـهـا کـن بحــق مصطـفی(ص) رحـمـی بـه مـا
جـا ن ما ن آخـر به لـب از فـُرقـت وهـجران رسیـد
خـا ئـنـان مُـلک ومـلـت کــن بـه دوزخ رهـسـپــا ر
تـا مـحـبــا ن وطـن راوصــل بــا جـا نـــا ن رسـیـد
*- توضیح برای فارسی زبانان غیر افغانی:
کور، کا لی، دُودَی یعنی خانه،لباس ونان.
چون عامل اصلی این همه بدبختی ها دروطن محبوب ما کمونستهای وطن فروش بودند وغلامی بیگا نگانرا بر آزادی پر افتخار میهن ترجیح دادند،بی منا سبت نخوا هد بود تا قطعهء ذیل را نیز خدمت
وطن پرستان عزیز خود تقدیم دارم:
آزادی
ای برادرهـرکـه دارد حُــب مـیـهـن درد لـش
گـُلـخَـن ملکـش برایش به زکاخ دشمـن اسـت
جا ن من در اشـتراکی کـردن کـشور مکـوش
ا ین تـلاش نـا بجـا ازد شـمـن د یـن من اسـت
کـم مصیـبـت د یـده مُلک ما زدست خا ئنان؟
عا مـل اصلـی هـما نا اشـتراکی کـردن است
نیـسـت آزادی به مُـلکی ِکـزجـفـای ظا لمـا ن
پشـت ملـت خَـم زبا ر اشـتراکی کـردن است
قصـهء گـرگ و سـگ فـربـه را نشـنـیده ئی؟
آ ن یکی آزادودیگـرحلـقه اش درگـردن است
“حـیدری “تا مـیـتــوا نی کــوش درآزا د یـت
ا ین مَتا ع ِ بهتـرازجا ن،د ین وآئین من است
ا. حیدری ،١۲ اپریل٢٠٠۷ ، سدنی
