گزارشی از:
بزرگداشت شهادت عبدالمجید کلکانی و روز شهدای
جنبش ملی – انقلابی افغانستان
به تاریخ 13.06.09 محفل باشکوهی به مناسبت روزشهادت عبدالمجید کلکانی رهبرفقید “ساما” که به نام روزشهدای جنبش ملی- انقلابی کشورمسما شده است با شرکت عدۀ زیادی از دوستان و هوادارن این جنبش که از شهرهای دور و حتی ازکشورهای مختلف آمده بودند، به سازماندهی کمیسیون تجلیل روزشهداء ازطرف “هجاما” در شهر ایسن آلمان برگزار گردید.
محفل بعد از یک دقیقه سکوت و به پا ایستادن حضاربه احترام شهداء با شنیدن آهنگ دلنشین :
” زمونږافغانستان وطن زمونږدافغانانو دی دا نه د روسانو امریکی او چینائیانودی”
با موزیک زیبا و آواز دلنشین صفی جان وهاب آغازیافت که با استقبال گرم حاضرین مواجه گردید. پس از آن گردانندگان مجلس به حضار خوش آمد گفتند و یکی از گردانندگان اولین سخنران جلسه را معرفی کرد که روی سیاست های “اوباما” و تاثیرات بعدی آن در افغانستان و اوضاع جاری کشور ما صحبت نماید. این سخنرانی به وضاحت ثابت میساخت که کشوراشغال شدۀ افغانستان مبتنی بر سیاست های جدید امریکا مورد تاخت و تاز وقتل وقتال بیشتر متجاوزین قرار خواهد گرفت. همچنین درین سخنرانی روی ساختار دولت دستنشاندۀ امریکا به سرکردگی حامد کرزی و تاثیرات شوم این حاکمیت استعماری برکشور ما صحبت مفصل صورت گرفت. درختم سخنرانی، گردانندۀ مجلس ازحضارخواست که اگرسوالی و یا اظهار نظری دارند بیان کنند. عده ای ازحضار به نوبت اظهارنظرهای موافق ومخالف کردند که بالاثر فضای داغ بحثی ایجاد شد. ازآنجا که این جلسه سیمینارویا کنفرانس بحثی نبود پیشنهاد شد که درهمین حد بحث واظهار نظرها اکتفا شود و ناظمین جلسه از صحبتها نتیجه گیری مختصری ارائه دهند. نتیجۀ ارائه شده چنین بود که امپریالیسم تجاوزگرامریکا درآغاز تجاوزش به افغانستان اقدام به دولت سازی کرد و ادارۀ مستعمراتی اش را به سرکردگی کرزی درجلسۀ بن به وجود آورد. ولی ازآنجا که سیاستهای ویرانگر نئولیبرالیستی حاکم برامریکا (و درجهان) برتضعیف نقش دولتها و پیشبرد اهداف امپریالیسم ازطریق رشد نهادهای به اصطلاح مدنی واحزاب دستنشانده استواربود، به جای تقویۀ دولت دستنشانده به ایجاد سیمارق وارNGO ها، نهادها واحزاب دستنشانده و نمایشی دست زدند و ازآن طریق هم نقارۀ دموکراسی سردادند و هم به غارت بیشترمُلک و میهن ما اقدام کردند که نتیجه فروپاشی بیشترکشورمااست. بناً انتظارداشتن یک حاکمیت کارآ برای جامعۀ تحت اشغال یک انتظار بیهوده است و ثانیاً این سیاست های سیستم امپریالیستی است که برای چندمین بار درسطح جهان و در مستعمرات شکست و افتضاح خویش را به نمایش میگذارد. درمورد”ملت سازی” نیز گفته شد که ملت شدن یک پروسۀ تاریخیست که زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و… دارد که ملت به وجود و مساعدت آنها شکل و قوام میگیرد. ملت شدن یک پروژه نیست که بتوان آنرا به کمک و یا به دست امریکائیها ساخت. یکی ازحاضرین گفت که حداقل دستاورد سیاست اوباما برای پاکستان اینست که زیرنام سرکوب طالبان مناطق آزاد پشتون نشین را سرانجام تابع خود ساخته و مسئلۀ خط دیورند را به نفع خود حل میکند. دراخیراین بحث گردانندگان جلسه فراخوان دادند که هرگاه کسانی پیرامون این مسایل و یا موارد دیگری مایل به بحث باشند آنها حاضرند سیمینارها و کنفراسهائی را درین راستا دایر کنند. در قسمت معرفی شهدا، شهید عبدالقیوم “رهبر” به عنوان شهید محوری انتخاب شده بود که افکار و نظرات داهیانۀ رهبر با ارائۀ نقل قول های “رهبر” از مقالاتی چند به بازخوانی گرفته شده و خط سالم فکری “رهبر” که هنوز هم با همان ارزش خود باقی است برجسته ساخته شد. نتیجۀ این بحث این بود که رهبرهرگز صلح و دموکراسی را به قیمت اشغال کشورش نمی پذیرفت.
ویژگی دیگری که جلسه را عظمت خاص میداد موجودیت پردۀ سفید بزرگی در وسط دیوار مقابل چشم حضار مجلس بود که روی آن مرتب عکسهایی از شهدای ملی- انقلابی ازطریق پروجکتوربه نمایش گذاشته میشد. درلابلای عکسها مناظری دلفریب از طبعیت سرزمین پهناور افغانستان و شعار های زیبا، پرمحتوا، رزمنده وعلمی از بزرگ مردان انقلابی مان مثل شهید مجید وشهید رهبر و پیشکسوتان دیگر به زبان های پشتو و دری جاداده شده بود که احساس وطنپرستی ومردم دوستی به شورآورده و فضای معنوی بیننده را حال وهوای دیگرمی بخشید. کما اینکه زینت بخش جلسه بود.
پایان بخش قسمت اول جلسه شعری از استاد فدائی هروی به نام “هلال کاذب” بود که توسط یک دخترجوان دکلماتور با احساس، پرتوان و میهن دوست کشورما با ویژگی خاصی دکلمه گردید و به مجلس شور و حال دیگربخشید و با کف زدنها واحساسات پُرشوری ازطرف حاضرین تالار بدرقه شد.
بعد از وقفۀ کوتاه جهت صرف غذا صدای موزیک دل انگیز صفی جان دوستان را دوباره به تالار فرا خواند. شعر زیبا و با احساس مرحوم زمانی که به مناسبت شهادت “رهبر” سروده شده بود توسط صفی جان همراه با آهنگی که خودش کمپوز کرده بود ارائه گردید وشدیداً استقبال شد.
مقالۀ تحت عنوان “ارمغان دموکراسی وعدالت اجتماعی در افغانستان” توسط خانم با احساسی که از راه دور تشریف آورده بود خدمت حاضرین قرائت گردید که بسیار آموزنده و حکایت از واقعیت های تلخ و دلخراش زنان افغان در داخل افغانستان داشت.
هکذا دو قطعه شعر زیبا، یکی به سوگ شهید نیزک و دیگری در رثای شهید رهبرتوسط خانم با احساس دیگری درمیان بدرقۀ حاضرین دکلمه شد.
مسئلۀ انتخابات بحث داغ و قابل مکثی بود که توسط سخنران دیگری به طور مفصل وهمه جانبه مورد بررسی قرار گرفت و درختم عده ای از دوستان نیز نقطه نظرات سالم و نیک خود را ارائه دادند. نقطۀ قابل یادآوری درین بحث این بود که میگفت دریک کشور اشغال شده انتخابات اساساً معنی ندارد چه برسد به شفاف بودن آن که زیر سوال عدۀ زیادی از مردم قرار دارد. درپایان جلسه یکی از حاضرین تقاضا کرد قطعۀ را که در وصف وسوگ شهید مجید سروده بود بخواند که برایش این فرصت داده شد. این جلسه که با سازماندهی و کیفیت عالی برگزارشده بود به ساعت ُنه شب درفضای صمیمیت و رضائیت قریب به اتفاق شرکت کنندگان پایان یافت. قابل تذکراست که برای تدارک این جلسه دعوتنامۀ منتشرشده بود که آنرا نیز از نظرتان میگذرانیم.
( گزارشگر کمیسیوین تجلیل از روز شهدا)
فراخوان تجلیل از روز شهدای جنبش ملی – انقلابی
و سالگرد شهادت مجید کلکانی قهرمان ملی کشور
نظم نوین جهانی ایرا که سرمایه داری جهانی تحت هژمونی ایالات متحد امریکا در اواخردهۀ هفتاد سدۀ گذشته به جهانیان عرضه نمود، اینک به اثر بحران عظیم اقتصادی به شکست محتوم لیبرالیسم نو وعدم کارآئی سیستم مالی و پولی مبتنی بر قواعد بازار آزاد و جریان سیل آسای سرمایه، منجر گردیده است.
دول آمریکا وکشورهای غربی که تا چندی قبل، سپردن هرچه بیشتر بخشهای اقتصادی جامعه به بخش خصوصی (خصوصی سازی) شعارهمیشگی شان بود اکنون برای فرار از بحران اقتصادی حاکم برجهان، کنترول تولید وبازارهای مالی وپولی (کارخانجات وبانکها) و جریان پول وسرمایه را در دستور کار خود قرار داده اند تا از سقوط حتمی بنگاه های مالی و موسسات اقتصادی جلو گیری نمایند، جالب اینکه برای نجات سرمایداری از بحران کنونی، دارائی های عامه را به گرو می گذارند. بحران فعلی نه تنها رهبری امریکا را بر سرمایۀ جهانی زیر سوال برده است بلکه برای دوام و کارآئی کل سیستم اقتصادی امپریالیستی حاکم بر جهان را که غالباً با بحران و جنگ همراه بوده است، همچنان مورد شک و تردید جهانیان و بشریت مترقی قرار داده است.
در چنان وضعیتی ناتو(پیمان دفاعی سازمان اتلانتیک شمالی)– بازوی نظامی امپریالیسم جهانی- که اساسا بحیث عامل بازدارنده از افزایش تشنج و بروز جنگ در سطح بین المللی به کمک سازمان ملل متحد تلقی میشد، چندی قبل شصت سالگی ایجادش را جشن گرفت. در حالیکه عمر ناتو که ظاهراً به مثابۀ یک سازمان دفاعی وبازدارنده گویا در رقابتهای تسلیحاتی شرق و غرب موازنه ایجاد مینمود، به پایان رسیده است، و ناتو پس از حمله به صربستان (1999) به اتحادیۀ تمام عیار جنگی مبدل شده است. تجاوز برعراق و افغانستان به بهانۀ مبارزه با تروریسم جهانی و ایجاد دموکراسی شاهد زندۀ این مدعا است.
استراتژی جدید ناتو مبنی بر سه پایۀ (حفاظت از جریان انرژی و مواد خام، جلوگیری از حملات بر انترنت و مبارزه علیه تروریسم بین المللی) پرده ازاهداف سلطه گرانۀ امپریالیسم بر جهان بر میدارد.
حضور گستردۀ نظامی بیش از چهل کشور جهان درافغانستان در قالب ناتو و پوشش ایساف تحت رهبری امریکا به بهانۀ سرکوب تروریسم، تامین امنیت و ایجاد دموکراسی، یکبار دیگر کشور عزیز ما را در محراق تعاملات جهانی قرار داده است. افغانستان به دلیل موقعیت استراتژیک و ژیوپولیتیک ویژه اش به نقطۀ اتکا ی اهرم های قدرت موجود بین المللی – که در سطح منطقه اهداف آشکار و نهانی را دنبال میکنند – تبدیل شده است.
متجاوزین امریکائی که سهم ونقش عمده واساسی را در افغانستان عهده دار هستند، با عقب زدن طالبان از قدرت درهمان ابتدا رهبران تنظیمها، جنایتکاران جنگی، جنگ سالاران قلدر، مافیای قدرت و مواد مخدر را برسرنوشت مردم ما حاکم ساختند وهمواره مردم بلادیدۀ افغانستان را از تیغ دو سر طالبان و تنظیم های جهادی ترسانده اند و اهداف خود را در پناه نمایش تهوع آور جنگ ضد تروریسم دنبال میکنند.
بعضی ها گمان میکردند که با تغییر دولت در امریکا با توجه به وعده های انتخاباتی ریاست جمهوری اوباما، وضع درافغانستان رو به بهبودی خواهد گذاشت ولی پلان افپکAFPAK ) ) امریکائی ها که حاکی از توسعه و تشدید عملیات جنگی در پناه حضور بیشتر نیروهای نظامی میباشد، به وضوح نشان داد که آنها اهداف دیگری را دنبال میکنند و برای توجیه حضور گسترده تر نیروی نظامی خود می بایست میدان جنگ را وسیعتر نمایند. جنگی که پایانی برای آن نمیتوان تصور نمود و در آن نفعی برای مردم ما که سه دهه در جنگ و تباهی بسر برده اند، نمیشود سراغ نمود.
این جنگ تباه کن بطورمداوم ازهموطنان رنجدیده و بلاکشیدۀ ما در اکثر نقاط، بخصوص مناطق جنوب و شرق کشور ما قربانی میگیرد. ده ها هزار هموطن ما در اثر همین جنگ ها خانه وکاشانۀ شانرا از دست داده اند و آوارگی از جنگ روس ها را با آوارگی از جنگ کنونی پیوند میزنند.
دموکراسی صادراتی امریکا برای اکثریت قاطع مردم ما، ارمغان دیگری بجز فقر و بدبختی، ظلم وبیعدالتی، مهاجرت و آوارگی بیشتر، ادامۀ جنگ وکشتار مردم بیگناه، رونق گرفتن فساد و فحشا، رشوه گیری و مافیا بازی، اعتیاد و مرض، آدم ربائی وباج گیری . . . ببارنیاورده است. دموکراسی “گرگ ومیش” حاکم برافغانستان به سرمایه داران خارجی، جنایتکاران جنگی، زورگویان محلی، قاچاقبران، جنگ سالاران، افراطیون مذهبی و مرتجعین عقبگرا فرصت میدهد تا هر طوری که میخواهند طعمه های شانرا انتخاب کرده وبدرند وبرای مردم هم این امکان را مساعد ساخته است تا در انتخاب یکی از گرگ ها صاحب اختیار باشند. دموکراسی را در انتخابات صرف خلاصه نمودن بدون توجه به نیاز ها و خواسته های عینی و بر حق مردم مبنی بر آزادی وتامین عدالت اجتماعی – که شالودۀ دموکراسی واقعی را تشکیل میدهد – خاک پاشیدن به چشمان منتظر مردم است.
انتخابات آیندۀ ریاست جمهوری درافغانستان که از مدتی است افکار عامه را مشغول خود ساخته است، از هم اکنون نتیجۀ آن د رکلیت قضیه مشخص است. یعنی میباید یکی از مهره های که امریکا پشت سرهم ردیف کرده است به ریاست برسد. بنابرین حاکمیتی که از این انتخابات سر بالا کند از نظر ماهوی تفاوتی با حاکمیت کنونی نخواهد داشت. سیستم حاکم کنونی برافغانستان که زائیدۀ اقتصاد بازار آزاد جهانی و لیبرالیسم نو میباشد، حاکمیت اقتصادی سرمایۀ جهانی را در کشور تضمین نموده وسیاست های ظالمانۀ امپریالیسم جهانی را مو به مو بمورد اجرا می گذارد.
دولت مزدور (صرفنظر ازترکیب وساختار ارتجاعی قدرت) به وضع ملیونها مردمی که درفقر، بدبختی و بیخانمانی و یا درعالم مهاجرت دائمی بسر میبرند، کوچکترین توجهی ندارد، درحالیکه درسایۀ همین سیستم حاکم اقتصادی– اجتماعی، عده ای به ثروتهای افسانه ای دست یافته اند. این دیگرکاری به فساد اداری ندارد، چون سیستم مستعمراتی حاکم کنونی خود سراپا فاسد است.
آری هموطن! یکبار دیگر در آستانۀ رسیدن جوزای خونین قرار داریم. فراموش مان نشود که مردم افغانستان برای رهائی از تجاوز روس بهای عظیمی پرداخته اند. جنبش ملی انقلابی افغانستان طی سالیان دراز مبارزات پر افتخار علیه تجاوز اشغالگران روسی نسلی از رهبران، کادرها، اعضا، فعالین و هواداران شریف خود را در راه آزادی– دموکراسی وعدالت اجتماعی قربانی داده اند. هیچکس حق ندارد سنگ گور نا پیدای این شهدا را سنگ ترازوی معاملات سیاسی خود بسازد.
هجاما به پاسداری این شهدا، روز “شهدای جنبش ملی انقلابی کشو” را که امسال با بیست و نهمین سالگردشهادت افتخار آفرین مجید کلکانی رهبر”سازمان آزادیبخش مردم افغانستان” و “جبهه متحد ملی افغانستان” و طلایه دار مبارزات انقلابی وآزادیخواهانۀ مردم ما مصادف است، با تدویر محفل با شکوهی تجلیل میکند. در گردهمآئی امسال که مقارن با نزدهمین سالگرد شهادت قهرمان جاودانه و اندیشمند بزرگ کشور شهید رهبرنیز میباشد اندیشه ها، یاد و خاطرات آن شهید بزرگ هم مطرح خواهد شد. به همین مناسبت از کلیه نیروها و شخصیت های ملی و انقلابی کشور دعوت بعمل میآید تا در این مراسم حضور بهم رسانده وسهم فعال خود را در این محفل به منصۀ اجرا گذارند. شرکت شما دوستان تاکیدی است بر تداوم مبارزه جهت نیل به آرمانهای والای مردم و شهدای پاکباز و فداکار شان.
زمان برگذاری: شنبه 13 جون 2009 ساعت 13.30
مکان برگذاری: KJH Hörsterfeld . von Ossietzky-Ring 24
45279 Essen Germany
