رزم مجید پیروز و شکوهمند باد
درسحرگــاهِ شبِ ديجور بــاز ميسرايم قصه ای با سوز و ساز
قصه ای ازناله و غوغای من بر ز مين بشكستن مينا ی من
سرگذشتِ رزم وسودای مجيد كز شما ل كشو رم آمد پد يد
سالها در ظلمتِ کام نهنگ در نفیر و خشم بُد همچون پلنگ
گاه مرهم بر دل ریشی زده راه بر اغیار بد کیشی زده
کوه و صحرای وطن مأوای او ژنده پوشان وطن لیلای او
روستائی زاد گان پُر مِحَن روشنائی زاد گــان شعله زن
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
اين قسمتی از سرودۀ زيبای شهيد عبدالقیوم رهبر به نام منبع خورشيد است كه در چهارمين سالگرد شهادت برادر قهرمانش (شهيد مجيد) اهداء نموده است. رهبر درين سروده مجید را مبارزی معرفی میکند که درکام نهنگ استبداد میرزمید و راه را بربیگانگان متجاوزمی بست. یعنی علیه استبداد و تجاوز مبارزه میکرد و درین مبارزه دهقانان زحمتکش و ژنده پوشان وطنش را همراه وهمدم خود میدانست. رهبر درهمین شعرش به ما میگوید که مجيد با داشتن چنین پایگاه اجتماعی درمقابل دشمن ايستادگی میکرد و در برابر موج طوفانزای بيعدالتی، ظلم، استثمار و استبداد بي پايان قدرتهای حاكمۀ وقت و متجاوزين می ایستاد. همچنين رهبر، عشق بزرگ مجيد به ميهن وهم ميهنان بينوا وژنده پوشش، گام های بلند واستوار او را به سوی روشنائی وبلندای افكار، بينش مترقی وانقلابی و زندگی افسانوی اش را به بحث ميگيرد و راهش را پر رهرو خواسته و خودش هم درفش مبارزۀ برحق مجيد قهرمان را شجاعانه بردوش كشيده و درين راه جانش را نثار ميكند.
بلي! باچنین موقفی است که سرگذشت رزم وحماسه های مجيد قهرمان ازميان تاكستانهای پربار شمالی واز كوهپايه های پرغرورآن تا دور ترين نقاط کشور طنين انداز بوده و پشت دشمنان و متجاوزين به سرزمين تسلط ناپذير مانرا به لرزه درآورده است.
شهيد مجيد كه جانش را بخاطر آرمان والايش يعنی رسيدن به آزادی ملی، دموكراسی وعدالت اجتماعی ودر نهايت نابودی استثمار انسان از انسان فدا كرد، يكی ازآن قهرمانان پرآوازه و خوشنام وطن است كه حماسۀ رزم و مقاومت او و يارانش در دفتر زمان با خط زرين ثبت شده است و تاريخ كشور ما نظيرش را كم دارد. يكی ديگر ازپیشکسوتان جنبش آزادیبخش کشور در مورد مجيد چنين مينويسد:
“ شهيد مجيد درتمام زندگی مبارزاتی اش نه تنها تن به ظلم وستم طبقات حاكمۀ وقت نداد، كه به شيوه های پسنديدۀ خودش عليه آن رزميد. زمانيكه كشورش مورد تجاوز اجنبی قرار گرفت، ديگر هيچگونه اگر و مگری را نپذيرفت ومعتقد بود كه تجاوز به سرزمين تجاوز به سرنوشت، تجاوز به ارزشهای ميهن وهم ميهن ما اگر ومگر ندارد، تحت هر نامی وازجانب هركسی كه صورت بگيرد مردود است و بايد عليه آن رزميد. شهيد مجيد معتقد بود كه هرمتجاوزی برای توجيه تجاوزش به نيرنگها وشعارهای فريبگری متوسل ميشود تا از شدت تقابل ملت مورد تجاوز در روياروئی باخود بكاهد. به گواهی تاريخ متجاوزين متعدد گاهی به نام دين، گاهی به نام تمدن و دموكراسی وگاهی به نام سوسياليسم بر خلق ها وكشورهای مختلف تجاوزكرده وهستی شانرا به غارت برده اند. لذا تجاوز تحت هرنام وشعاری كه صورت بگيرد تجاوز است ومبارزه عليه آن برحق وضروری. با چنين اعتقاد راسخی بود كه شهيد مجيد و يارانش از گوشه و كنار وطن سرفرازانه به ميدان شتافتند، درمقابل متجاوز رزميدند و با طرح شعار افتخار آفرين “يامرگ يا آزادی” به هرگونه تسليم طلبی مُهر بطلان زدند كه داستان رزم شان نه تنها سند افتخار آن مقطع تاريخ بلكه خط رهنمود عمل در برابر هرگونه تجاوز وپايۀ غرور نسلهای بعدی نيز است.” (امپریالیسم ازدیدگاه مجید ، نوشتۀ ش. آهنگر).
واما با كمال تاسف می بينيم كه هنوزهم ملت و كشورما زير سيطرۀ تجاوز و اشغال همه جانبه بسر ميبرد و برای تحقق آرمانهای مجيد و يارانش كه دفع سيطرۀ تجاوز واشغال و رفع ستم ميباشد، راه طولانی درپيش است.
امروزدرافغانستان با وجود حضورچشمگیرنيروهای اشغالگرزیر نام به اصطلاح تأمين امنيت، مبارزۀ پیگیر با تروريسم وتلاش بر نابودی كشت ترياك!! نا امنی در سرتاسر کشور بیداد میکند، تروريستان از همۀ قماش با عملیات انتحاری وبمبگذاری های متعدد روزانه جان دهها وصدها انسان هموطن ما را میگیرند. بیکاری، فقر، اعتیاد، درد و رنج ، بی سرپناهی وهزاران مصیبت دیگر در شهر و روستای ما به اوج خود رسیده است، كشت و برداشت ترياك ومركبات آن روزافزون گردیده، مكاتب سوختانده ميشود، آدم ربائی به خصوص زن و دخترربائی تجاوز به مال وناموس و… شمارش ازحد بيرون بوده واین تراژیدی غمبار برملت ما همچنان روز تا روز فزونی گرفته وبر شانه های خسته و دردمند مردمان آن سنگینی میکند. اشغالگران حقوق انسان را در زندانهای مخوف وغیر انسانی شان با عملکردهای وحشیانه دربگرام، قندهار وجاهاي ديگر پايمال ميكنند. نیروهای اشغالگر ومتجاوزین بر خانه وکاشانۀ مردم در شهرها و روستاهای مختلف به بهانۀ مبارزه علیه تروریسم ودست گیری نیروهای طالب و القاعده بیرحمانه حمله میکنند وهمه روزه ده ها وصدها انسان بیگناه ومظلوم این دیار را به خاک وخون میکشند. وهرگاه اعتراض نهادهای حقوق بشرخود شان هم برآمد از مردم بیگناهی که عزیزان شانرا از دست داده اند گویا معذرت میخواهند ومقداری ناچیزپول به خانواده های كشته شده گان وعده می دهند. که اين تأسف و پول نه تنها عزيزان كشته شده را دوباره زنده نميسازد بلكه توهينی است به آن خانواده ای داغ ديده وملت رنج کشیدۀ افغانستان. اينها همه خاك به چشم مردم زدن و بی اهميت دانستن حيات انسانهای بيگناه و بيدفاع اين سرزمين است وهمچنان درسی است به كليه كسانيكه به غلط گمان ميبرند اشغالگر و استعمارگرميتواند درخدمت كشوراشغال شده ومستعمره قرارگيرد وبه آن دموكراسی آورده و حقوق بشر را درآنجا مراعات نمايد و يا آن كشور را بازسازی كند.
درسرتاسر نوشته ها و رهنمودهای مجيد و يارانش پرده از روی اين ترفند ها برداشته شده وعمق وماهيت امپرياليسم، استعمار واشغال توضيح و ازخطرات آن هشدارداده شده است. و امروز ما عملاً شاهد تحقق اين برداشت های داهيانۀ مجيد ويارانش هستيم. علاوتاً آنچنانكه در فوق گفتيم مجيد و يارانش راه نجات از تسلط استعمار واستثمار را فقط و فقط در مبارزۀ نجاتبخش سالم وسازمان یافته به رهبری وهدایت اندیشه و گرایش مترقی تشخيص كرده وآنرا به ما توصيه كرده اند وخود نيز درين راه نمونۀ عمل و فداكاری بوده اند.
يكي از ويژگی های ديگر مجيد مقاومت و تسليم ناپذيري اش در چنگال دشمن بود كه باغرور و سربلندی از آرمانهايش دفاع كرد و هرگز سرتسليم به دشمن فرود نياورد و در زير فشار و شكنجه هم به قول شهيد سرمد گفت:
عقاب زخمی ام وميتوانی ام كشتن
مگر محال بود لحظه ای كنی رامم
دشمن او را تهديد به مرگ كرد و در اِزای تسليم برايش وعده وعيدهای رنگارنگ داد ولی او در پاسخ گفت:
توئی كه پشت تو ميلرزد از تصور مرگ
منم كه زندگی ديگراست اعدامم
وبه اين ترتيب دشمن زبون به تاريخ هژدهم جوزای سال ۱۳۵۹ش وی را به پوليگون اعدام سپرد. ولی مجيد با اعدامش به عنوان يك قهرمان اسطوره ای پا برهنه گان کشورش در ذهن وخاطرات مردم خود زندگی جاودانه ای را آغاز كرد. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
س. روشنگر 25.05.09
