نمونه اصلی شماره سوم ندای آزادی
شماره سوم سال اول جدی ۱۳۵۹ جنوری ۱۹۸۱
د ملی جهاد د پاره اقتصادی تنظیم
په اوسنی ملی ستر جهاد کښی زمونږ دملت د وروستنی حتمی بری د تضمینونکو عواملو په لړ کښی یو مهم عامل د افغانستان د خلکو پرځان متکی – طبیعی لمړنی اقتصادی جوړښت دی. که څه هم دا ټکی د ټولنیز تکامل په اوږدو کښی زمونږ د ټولنی د عمومی کمزورتیا ، پر سپیڅلی هیواد د پردیو یرغلگرو قوا وو د موقت تسلط زمینه گڼل کیږی ، مگر په یوه اوږده ملی جگړه کښی چه په مختلفو سیمو کښی راز راز سیمه ایز اشکال غوره کوی ، د هری سیمی پرځان متکی اقتصاد دا امکان برابروی چه ملی مجاهدین د غلیم د اوسنی نظامی تفوق سره سره او د مختلفو سیمو د محاصری په شرایطو کښی وکولای شی ځان د اقتصادی ستونځونه وژغوری.
مگر له بل پلوه په خواشینی سره باید ووایو چه د یوه لارښوونکی سیاسی واحد مرکزیت نشتوالی د یوه منفی عامل په حیث په اقتصادی برخه کښی هم زمونږ د ملت د برمه ډک اسلامی او ملی جهاد د خنډونو سره سره مخامخ کړی دی.
دبلی هری پدیدی په شان ، جگړه هم د تکامل ځانگړی قوانین لری چه یو نظامی لارښوونکی فرد یا سازمان یواځی د دغو قوانینو د درک او څیړلوله لیاری کولای شی یوه صحیحه نظامی ستراتژی او متناسب تاکتیکونه غوره کړی.
د جگړی د مختلفو اړخونو یو مهم او اساسی اړخ د جگړی تمویل یا په بل عبارت اقتصادی برخه ده او دا مسئله په مختلفو هیوادونو او مختلفو شرایطو کښی راز راز او ځانگړی شکلونه غوره کوی.
د یوه تنظیم شوی جنگی اقتصاد د پاره د هر ډول پلان او نقشی نشتوالی ، په آزاد شویو سیمو کښی د تولید د عادی جریان په وړاندی د ځینو لاروهونکو ډلو له خوا خندونه ایجادول ، د قومی او محلی مخالفتونو له کبله د دردمندونو او نورو شتمنیو له مینځه وړل ، ظالمانه راز راز نقدی او جنسی جریمی ، په لویو لیارو کښی شخصی موټرونه او مالونه سیځل ، د خلکو په مینځ کښی د عادی ورځنی راکړی ورکړی مخ نیوی او داسی نور . . . هغه منفی عوامل دی چه پرته د هغوی دله مینځه وړلونه په بری سره د جگړی پرمختگ ناممکن ښکاری.
روسی تیری کوونکی قوا وی د حمل ونقل او ارتباطاتو د عصری وسایلو په لرلو سره فعلا ً دا امکانات لری چه د یوی سیمی نه بلی سیمی ته خوراکی او نوری ضروری اړتیاوی ورسوی یا یی د خپل هیواد نه را وغواړی.
د مجاهدینو په مورد کښی مسئله کاملا ً بیله بڼه لری ، تاریخ به هیڅکله هیر نکړی چه یو فقیر او وړوکی ملت چه عملا ً د جگړی په ډگر کښی یواځی وو ، بیله دی چه هیڅ ډول عملی مرسته ورسره وشی ، په دی بریالی شو چه د نړی تر ټولو ستر نظامی تیری کونکی قدرت ته هغسی غاښ ماتوونکی ځواب ورکړی چه ټوله نړی ورته گوته په غاښ وی . د روسی لارهونکو څه د پاسه دوه نیم کلنی مداخلی او په نتیجه کښی هغه ظلمونه او ربړونه چه زمونږ ځپل شوی ملت د دغه وحشیانه تیری له امله وگالل ، یو ځل بیا دا ټکی څرگند کړ چه ملت باید یواځی د خپلو امکاناتو او خپل نه ماتیدونکی ایمان او ارادی په زور تیری کونکو سره مقابله وکړی.
د پورتنیو حقایقو په نظر کی نیولو سره ، زمونږ د ملی جهاد لارښوونکو تشکیلاتو ته ښایی چه د یوی اوږدی ، سختی او هر اړخیزی ملی جگړی د پاره په ټولو برخو او په تیره بیا په اقتصادی برخه کښی علمی او څیړل شوی پلانونه رامنځ ته کړی.
دا یو جوت او څرگند حقیقت دی چه زمونږ با شهامته مسلمان ولس دی ته حاضر دی چه خبله ټوله شتمنی د پردی غلیم د ټکولو او ملی خپلواکی ترلاسه کولو په لاره کښی جار کړی ، نو ځکه د جگړی د تمویل په لاره کښی هغه خنډونه چه په نورو ځایونو او مشابهو حالتونو کښی لیدل کیږی ، دلته محسوس ندی ، مگر دا خبره باید داسی تعبیر نشی چه مونږ په جهاد کښی د ولس د داوطلبانه او شعوری گډون پرځای ، تحمیلی او قراردادی جریمی یا په عامه اصطلاح ” جزیی” وضع کړو.
په لاندینی تحلیل کښی مونږ هڅه کوو چه عمدتا ً هغه دوه اساسی ټکی چه په اوسنی مرحله کښی حیاتی اهمیت لری وڅیړو:
الف – په هیواد او مخصوصا ً آزاد شویو سیمو کښی د اقتصادی تنظیم لاری چاری:
همدا اوس په سلو کښی نوی د هیواد خاوره د روسی جانیانو او د هغوی د گوډاگی رژیم د تسلط نه خلاصه شوی ده. دا حقیقت او ورسره یو ځای د افغانستان د اقتصاد زراعتی – چوپانی بڼه مونږ دی نتیجی ته ورسوی چه د هیواد د شتمنیو او اقتصادی منابعو په سلو کښی نوی برخی د ملت په لاس کښی دی ، نو ځکه داسی ویلای شو چه د هیواد ټولی شتمنی عملا ً په ملت پوری اړه لری او ښایی د یوه ملی – جنگی اقتصاد د تنظیم د پاره د پورتنیو حقایقو په نظر کی نیولو سره لازم اقدامات وشی.
د کرهنی په برخه کښی د روسانو ارتجاعی او استعماری ” اصلاحات” چه ” د اتمی گڼی فرمان” په وسیله اعلام شول او هدف ئی په روسی اقتصاد پوری د یوه تړل شوی او مستعمره ټولنی جوړول وو ، اوس زمونږ د پرتمنو او با شهامته خلکو د مبارزی په نتیجه کښی عملا ً منسوخ شوی دی. مگر له بل پلوه ډیری ځمکی چه پخوانی خاوندان ئی خارج ته مهاجر شوی دی ، بی له کومی استفادی شاړی پاتی دی.
د جگړی د تمویل د ضرورت په حکم او دنبوی شریعت پراساس ، د هیواد د پوره آزادی تر وخته یعنی تر هغه وخته چه په هیواد کښی حربی حالت موجود دی یا په بل عبارت د دغو ځمکو د خاوندانو د بیرته راستیندولو تر وخته دغه ځمکی او شتمنی په بیت المال پوری اړه لری او ښایی د جهاد په لاره کښی تری استفاده وشی.
سربیره پر دغه د گوډاگی رژیم د متعلقینو ځمکی او شتمنی چه د مجاهدینو له خوا مصادره شوی دی ، باید په شرعی او منطقی توگه د جگړی د تمویل د پاره پکار واچول شی ، نه دا چه د څو کسانو په شخصی تملک پوری اړه ونیسی .
دا خبره ټولو ته ښکاره ده چه همدا اوس د آزادی بښونکی ملی جهاد اساسی او عمده برخه د هیواد د خواری کښو مسلمانو بزگرانو پر اوږو پرته ده نو ځکه د ولس د دغه ستر اکثریت گټی په نظر نیول او د تولید د پراختیا د پاره د دوی سره مرسته کول د اسلامی او ملی سازمانونو وظیفه ده ، پورتنی ټول مسایل د هیواد په مختلفو سیمو کښی ، ځانگړی او مخصوص اشکال لری چه د هغوی حل او تنظیم په هره سیمه کښی د حل بیلی لیاری او شکلونه ایجابوی .
د افغانستان د ځینو سیمو مجاهدینو چه نسبی تشکل لری په خپله دوه کلنه تجربه کښی ثابته کړی ده چه د یوی ضد تجارتی بریالی جگړی د پاره یو تنظیم شوی ملی اقتصاد پکار دی .
د نورستان ، بامیان ، غزنی ، نیمروز ، فراه ، کندز او د کنړونو د یوی برخی مجاهدینو د دغسی یوه تشکل او ملی اقتصاد د بنسټ ایښودلو له لیاری وکولی شول چه د سختی محاصری په شرایطو کښی مقاومت وکړی او ستر بریالیتوبونه تر لاسه کړی .
په دغو پورتنیو سیمو کښی مجاهدینو د ځمکی مسئله ، د مالیاتونو د ټولولو ، د ولس د داوطلبانه مرستو د راغنډولو او داسی نورو اقتصادی چارو مسایل په اسلامی او دموکراتیک توگه تر ډیره حده په تنظیم شوی شکل حل کړی او د لا پرمختگ د پاره ئی ښی زمینی برابری کړی دی چه ښایی د نورو سیمو د مجاهدینو له خوا هم سرمشق په حیث تری نه استفاده وشی .
ب – دهیواد نه د باندی سیاسی ډلو ټپلو اقتصادی کړنلاری:
هره اقتصادی نظریه د یوه معینی فکری او سیاسی نظریاتی سیستم نه سرچینه اخلی . له هغه ځایه چه د اکثرو د باندنیو گروپونو فکری او سیاسی جوړښت د ټولنی د زړو مناسباتو ، پر ملت باندی باور نلرل او پردیو ته د اعتماد او خوشبینی پر بنسټ ولاړ دی ، د دوی اقتصادی کړنلاری هم د ملت ځورول ، پر ولس د غیر عقلایی مصارفو تحمیلول ، د ملت شتمنی له مینځه وړل ، د شریعت او انسانیت خلاف جریمی او داسی نور غیر اسلامی اعمال تشکیلوی .
له هغه ځایه چه د ځینو دغو گروپونو مالی منابع د پردیو مجهولو او مشکوکو منابعو نه په پراخه اندازه تمویلیږی ، ځکه نو دوی دننه په هیواد کښی کوم منظم اقتصادی پلان ته اړ ندی او د دوی فعالین چه اکثرا ً پخوانی سود خواره ملکان او د ټولنی نور شړل شوی غیر سیاسی عناصر لکه بدمعاشان د پخوانی دولتی سیستم دلالان جواریگران ، لومپنان ، او د بدو اخلاقی سوابقو خاوندان او داسی نور دی ، ځکه نو دوی ته د یوه ملی ، جنگی اقتصاد جوړښت او د جهاد د راتلونکی گټی اصلا ً مطرح ندی ،او له همدی کبله دغه فرصت طلب او طماع عناصر د ملت په لوټولو د خلکو د شتمنیو د مینځه وړلو او نورو غیر اسلامی او ضد انسانی جنایتونو لاس پوری کوی چه د یوی خوا په ئلس کښی د جهاد جذبه او هیجان کمزوری کوی او بل پلوه روسانو او د دوی د گوډاگیانو د پاره د کرغیړنو ناروا تبلیغاتو زمینه برابروی .
یوه بله زړه دردونکی حادثه د یو زیات شمیر بیگناه او مسلمانو زیارکښانو وژل دی چه د دغو غیر مسئولو او بی انصافو عناصرو په وسیله عملی شوی دی ، یواځی په دغه پلمه چه گواکی ” دوی خلقیان دی او ځمکه ئی اخیستی ده”. که دا خبره رښتیا ده چه ترکی – امین او اوس د ببرک نوکر صفته دولتونو د برچی په زور خپل شوم او کرغیړن پلانونه په خلکو تحمیلول ، او د بل پلوه د دوی د غاړی ځنزیر بل سر ولس ته لاښه څرگند نه وو چه د چا په لاس کښی دی ، نو دوی چه نه په حقایقو خبر وو او نه یی د مقاومت عملی امکان درلود ، څه جرم او گناه کړی ده ؟
د دغو گروپونو یو بل غیر منطقی او کرغیړن حرکت د یوی سیمی نه بلی سیمی ته د خوراکی موادو او د ولس د نورو ورځنیو اړتیا وو د راکړی ورکړی مخ نیوی دی . که د ترکی په دوران کښی چه جهاد په سیمه ایزه او محدوده بڼه پیل شوی وو ، داسی حرکتونه د تبلیغ او تهییج په پلمه د توجیه وړ وه ، اوس چه په ټول هیواد کښی د جهاد څپی خپری دی ، څه ضرورت شته چه مونږ د هغو سیمو خلک چه نورو سیمو ته اړ وی ، په لوږه کښی وساتو ؟ حتی ویلای شو چه د مختلفو سیمو ترمنځ اقتصادی تساند او راکړی ورکړی سره دمختلفو ملیتونو او سیمو ترمنځ د تفاهم وسیله گرځیدلای شی ، البته د دغو شرطونو په نظر کی نیولو سره چه اولا ً دغه د خلکو ورځنی اړتیاوی د غلیم لاس ته ورنشی او ثانیا ً دغه راکړی ورکړی د هر سیمی پرځان متکی اقتصاد ته اساسی ضربه وارده نکړی ، دا وو ځینی اساسی ټکی چه د ملی جهاد په اقتصادی برخه کښی د فتح باب په توگه وړاندی شول ، هیله ده چه د هیواد واقعی مجاهدین خپلی نوری مثبتی او گټوری تجربی وڅیړی او نهضت ته ئی وړاندی کړی . •••
یکسال حماسه، یکسال تجربه ، یکسال آموزش
با ورود ٦جدی ٥٩ درست یکسال ازاشغال نظامی کشورما بوسیلۀ امپریالیزم خون آشام روس سپری میگردد. وقوع این سانحه نتیجۀ طبیعی کودتای ننگین هفت ثور و ماحصل قریب سی سال معا مله گری ، تسامح وفسادیست که سرتاپای سیاست خارجی وداخلی محافل حاکمۀ افغانستان رافراگرفته بود.
فاجعۀ ٦جدی ٥٨ملت افغانستان وکافه بشریت رابامسئلۀ تازه ای روبروساخت که قبلا نظیرآن دیده نشده بود نتیجه نهاِئی این معرکه ملت ما وکافۀ بشریت را درمرحلۀ دقیقتری ازآزمونهایشان قرارخواهد داد.
روسها با اشغال نظامی افغانسان اهداف متعددی رادنبال میکنند. برخی ازاین ها جنبۀ عاجل وتوجیهی داشته وپاره ی دیگرآن وضع پرآشوب منطقه را ازدرازمدت درنظرداشته ودرخدمت استراتژی کره ارضی شوروی قراردارد.
طبق ادعای مقامات اشغالگرروس ودست نشانده گان بومی آنها، اشغال نظامی افغانستان توسط قشون سرخ شوروی حرکتی بود برای سرنگون ساختن رژیم امین سفاک وجلوگیری ازتجاوزات مثلث امریکا- پاکستان- چین ، ولی درواقعیت امراین تجاوزی بود خاینانه ؛ که اسارت همه جانبۀ افغانستان را مقدمه یک ماجراجوئی وسیع قرارداده ، با استعانت ازکانونهای دیرینه شورش درایران وپاکستان ، محیط سیاسی منطقه راچنان به نفع خویش تعدیل کند که به یکی ازاهداف آزمندانه استراتژیک خود که کنترل آبهای گرم وبخصوص منطقه نفت خیزخلیج است دسترسی پیداکند.
ازجانب دیگر روسها بالگد مال ساختن افغانستان وتولید آشوب درمنطقه میخواهند حریف زورمند امریکائی را درمنطقه ای به مبارزه بطلبند که وی با ضعف دلچسپی های مادی بعد فا صله ومحاسبات استراتژیکی ، عجالتآ تمایلی به پذیرش این چلنچ شوروی ندارد. بعبارت دیگرروسها میخواهند با جلب توجه امریکا به مانورخونین شان درشرق ومخصوصا درافغانستان ،امریکا را درغرب آسیب پذیرسازد.
یکی ازعمده ترین دلایل موقف سیاسی کاسبکارانه امریکا درقبال مسلۀ افغانستان درهمین نکته مضمراست، درعین زمان آنچه ما اهمیت مسلۀ افغانستان برای کافۀ بشریت میخوانیم ثبات یک ملت کوچک وتنها است درمقابل یک ابرقدرت شریر و سرتا پا مسلح.
دهۀ شصت قرن حاضرآگنده ازهیاهوئی بود که ابرقدرت ها با شانتاژ هستوی، مبالغه وگزافگوئی درمورد قدرت اصلی اتمی خویش درصدد کسب امتیازات سیاسی ازهمدیگربودند. دهه هفتاد بیانگرآن تحولاتی است که ابرقدرت ها رادریک حالت تعادل استراتژیک نشان میدهد، استرا تژ یست های جهانی دررابطه با این قدرت های اتمی مسله ضربت اول وضربت دوم رامطرح میسازند. ولی آنچه قریب سه سال درافغانستان میگذرد وبخصوص جریانات یک سال اخیرکه حاکی از درهم آویختن مستقیم مجاهدین آزادیخواه افغانستان با “قشون سرخ” شورویست ، بصراحت بیان میدارد که استراتژیست ها دربرآودهای خود نقش محاکمه وضعیت را درمیلان جنگ فراموش کرده بودند ورنه چسان ممکن بود ملتی مانند افغانها ،عمدتأ به اتکای نیروهای ملی وحتی بدون درنظر داشت عوارض جغرافیائی درکوه ودشت ، درسرما وگرما بزرکترین ابرقدرت جهانی را بافرسایش نابود کننده ئی قرین گرداند. این مطلب اگرازیکطرف عطف توجه استراتژیست ها را به مسایل تیؤریک جنگ های معاصرطلب میکند ازجانب دیگرسابقه بزرگترین فداکاری ها برای ملل کوچکیست که برای آزادی ملی و دورازهرگونه وابستگی ، صرفأ با اتکاء بخود میرزمند. روس ها باعلم کردن باند ” پرچم ” ودرراس آن “ببرک ” بمثابه ی منادی عدالت ،محاکمه گرجنایات امین خون آشام ومبشروحدت نیروهای ملی درچوکات ، “جبهه پدرروطن” نه تنها نتوانستند مشاطه گریهای خود را برای توجیه تجاوزآشکار برحق حاکمیت ملی وتمامیت ارضی افغانستان عملی سازند. بلکه تعارض این لشکرکشی با سنن والا ی ملی ومذهبی مردم افغانستان چنان شد که قیام عمومی ملت را در پی داشت.مبارزه طلبی آشکارملت دلیرما امپریالیزم روس ودولت دست نشا نده را درمحرکه چنان آشتی ناپذیری قرارداد که ناگذیرمیبا یست صف آزادی واستعمار تفکیک شود. تاکید بر مواضع متخاصم دردوجهت متضاد رشد میکند- ازیک طرف ملت مصمم ومومن به استرداد استقلال، باالهام ازسنن گرانقدرملی ومذهبی ، باتسلیحات ناقص وبدوی بافقدان مرکزواحد فرماندهی نظامی وسیاسی وبرکنارازهمنوائی مادی بین المللی – بانثار خون وقبول شهادت درسنگرها ، درکوهها ، دشتها،روستاها وشهرها- میثاق پایداری به آرمان بزرگ آزادی ملی ،حفظ شعایروسنن ارزشمند دینی وفاداری به عرف ، استبداد شکنی واعتقاد به یک جامعۀ عادلانه انسانی رارقم میزند، ازسوی دیگر امپریالیزم غارتگرروس ومشتی ازعناصرخود فروخته بومی باتکیه برغول پیکرترین ماشین جنگی ، باوحشیانه ترین شیوه ی ممکن – ملیون ها انسان را آماج اسلحۀ امحای دسته جمعی ، بم های آتشزا وگازات سمی قرار داده وسبعیت را بدانجا رسانده است که توگوئی با سوزاندن کشتزارها واتلاف مواشی درپهلوی قتل عام مردم و ویران ساختن آبادی ها ، منظوردیگری ندارد، جزتصاحب کوه ودشت و واحه بدون ذیروح میهن ما – تا پایگاه عملیات نظا می بعدی منطقوی وی گردد.
درصحنه سیاست – اظهارنظرهای بریژنف ، مصوبات چهارپلنوم حزب خاین” دموکراتیک خلق ” نتایج مسافرت ببرک بمسکو، بی اعتنائی به تصامیم ملل متحد وافکارعامۀ جهانی ، همه وهمه اکی ازشکست شرمسارانۀ تجاوزکران و اصرار عنودانه بربقای قشون اشغالگرشوروی درافغانستان است. درکناراین دو گرایش عمده،منظره کوشش ها،تجربه اندوزی ها واستنتاجاتی بنظرمیخورد که به یقین سرنوشت این جهاد مقدس ملی به حل صحیح انها ارتباط مستقیم دارد.
کودتای هفت ثورکه مقدمۀ بلافصل اشغال نظامی افغانستان توسط قشون مهاجم شورویست تاریخ غیرمدونی دارد که تذکار مختصرآن درروشن شدن تکوین قضایا اهمیت به سزائی دارد. ازلحاظ کرونولوجی ، نخستین تشخیص کنندگان عملی ماهیت ضد ملی کودتای هفت ثورو اولین مجاهدان آزاد ی افغانستان مردم عادی ای بودند که فارغ ازنفوس گروه های اسمی سیاسی دست به سلاح بردند. گروهای اسمی مختلف سیاسی به اقتضای درک وشناخت خود ازقضایا وبرحسب تلقیات گوناگون از آن اکثرأ درهمین زمینه های خودبخودی وگاهی هم مستقل از آن شروع به فعالیت کردند. اظهاریه های این گروه ها درتشخیص دشمن اصلی ،سمت وارد آوردن ضربه اساسی ،ارزیابی نیروهای اصلی مقاومت ملی ، ارزیابی دوستان ودشمنان آزادی افغانستان درمقیاس ملی وبین المللی، دریک کلام دورنمای سیاسی ونظامی جنگ آزادی بخش ملی از وسعت ومحددیت های بیشمار معرفتی اجتماعی، تاریخی وجوپولتیکی برخوردار بوده است . این طرح ها زمانی با یک بینش سیاسی وملی برمبنای قیام همگانی ملت وبا اتکای نیرو های پیکارگرداخلی عرضه میشود( جبهۀ متحدملی افغانستان ) ،گاهی هم جماعتی متشکل ازعناصرمذهبی عنعنوی، شخصیت های روحانی سنتی وسیاسیون مسلکی که به مذهب استناد میکنند- درخارج ازافغانستان ، با اندک کنگاش تن به سازشهایی میدهند که ازهمان آغازمهرسبقت جوئی ، رقابت وستیزه گری را درجبین خود حمل میکند، این سازش به سرعت باور نکردنی به عناصرمرکبه خود تجزیه میشود وهربخش با اسم و رسم دلخواه فعالیت های خود را دنبال میکنند. (حزب حرکت انقلاب اسلامی که به حزب اسلامی، جمعیت اسلامی وبازهم حرکت انقلاب اسلامی تجزیه میشود) دوباردیگرنیزهمچوتلاشهای بعمل می آید ولی سود عملی آن اندک میباشد ( پیمان اتحاد اسلامی واتحاد اسلامی برای آزادی افغانستان ). بخشی ازروحانیون وعناصرسیاسی ایکه بعد ازکودتای ثوربه ایرن مهاجرت کرده بودند با الهام ازانقلاب اسلامی ایران دست به تشکل احزاب وسازمان هائی میزنند(حرکت اسلامی- نصر- رعد وغیره) این احزاب وسازمان ها زیرفشارافکارعامه که همه را دعوت به وحدت میکند تن به سازشی میدهند که درعمل آنقدر موثرنیست (جبهۀ آزادی بخش اسلامی) . یک گروه روشنفکری نیزبا شناخت معین خودش ازاوضاع با توافق چند گروه روشنفکری – مذهبی درداخل وخارج افغانستان تدارک یک قیام را درداخل قوای مسلح می بینند که به پیروزی نمیرسد . ( جبهۀ مبارزین مجاهد ) . بعضی پیشوایان طریقت وصا حبان شریعت که عملا درجهاد سهیم بوده وبامسایل افغانستان آشنائی بیشتر ی دارند با همنوائی روشمفکران انقلابی وآزادی خواه درساحه غرب کشورتشکیلا ت مجاهدی را براه میاندازند( حرکت انقلاب اسلامی حوزه غرب ) اکثریت جبهات داخلی بدون هرگونه ارتباط با احزاب وسازمان های متنفذ خارج کشورصرفأ با پایمردی واتکای منابع داخلی سنگینی بارجهاد را بدوش می کشند. پاره ئی ازاین جبهات فقط بمنظورتامین احتیاجات مادی برای نجات وطن ازیوغ استعمار روس اسمأ بیکی ازجبهات واحزاب خارج کشور منسوب پنداشته میشوند.علیرغم این همه کوشش ها امربزرگ وحدت ملت بازهم معوق می ماند. دو گروه ازشخصیت های روحانی سنتی باتجربه اندوزی شخصی بربرخی ازقانونمندی های ساختمانی جامعه افغانی وقوف می یابند و درصدد احیای آن موسسات ملی میشوند تا ازیکطرف خود را ازستیز ه جوئیهای گروهی وارهانند وازسوی دیگر به فرضیات مستنبط خود جنبۀ تحقق بخشند( ” محاذملی”ونجات”- تشیکل لویه جرگه ) ولی تاثیرشدید فاکتورهای دیپلوماتیک ،نقش چند حزب معین ، ترکیب کاملا ناقص وپیش داوری های مبهم درنفس این تلاش لویه جرگه ازیکطرف وعدم درک دقایق این اقدام توام با فقدان صلاحیت وادامه کاری لازم درتدارک آن ازجانب دیگر موثریت این طرح را نیزبحد اقل تنزل داده است.
بالاخره اقوام مجاهد که تلاشهای اکثریت احزاب خارج کشوررا دربسیاری موارد مخل ومضربه وحدت ملت تشخیص کرده ونقش کمی وکیفی آنها را درجهاد ملی کنونی برروشنی دریافته اند دست بتشکل اتحایه های قومی میزنند( اتحادیه اقوام کنرها ونورستان،شورای- اتفاق اسلامی هزاره جات،اتحاد اقوام قندهار،اتحاد اقوام فاریاب،اتحاد اقوام سمت شمال وکوششهای مشابه میان اقوام دیگر)هرچند این موسسات نوبنیاد قومی باشناخت تجربی مستقیم ملل واقوام ساکن افغانستان بوجود آمده و تولد خجسته ئی را بشارت میدهد ولی هرگاه به صورت منظم ،مدوام و قانونمدانه با تحولات سیاسی ونظامی کشوروجهان همدستان نگردد به مشکل میتوان آخرین تجربه وحد تش شمرد.
اخیرأ یک موج روشنگرانه سیاسی ظاهرأ غیرمنسوب متشکل ازتنی چند ازمامورین بلند پایه حکومات قبل ازکودتا ی هفت ثوروعده ئی ازمامورین قسمأ مهم وزارت خارجه وسایروزارت خانه ها درکشورهای غربی بفعالیت های تبلیغاتی آغازکرده است که هرگاه استنباطات وابتکارات شخصی را با واقعیت های جنبش درون افغانستان تلفیق دهند کمک خوبی دربرانگیختن پشتیبانی بشریت مترقی که تاکنون یگانه پشتیبان با لقوه امرآزادی افغانستان میباشند- بعمل می آورند چنانکه درنتیجه کوششهای گروهی ازمیهن دوستان افغانی دراروپا ” تریبونال جرایم شوروی درافغانستان”عنقر یب درفرانسه دایرخواهد شد. دشمن نیزدست ازتلاش نبرداشته وبه طرق گوناگون مانند ایجاد تفرقه وسوء ظن درمیان گروه های مجاهد ، تولید توهم درذهن بعضی افراد خوشباوردایر بریک امکان سازش دراماتیک برای خروج قشون شوروی ازافغانستان – مشروط برآنکه مجاهد ین فلان یا بهمان حرکت وتمایل دلخواه روس را بپذیرند وبالاخره تامین یک سلسله فعالیت های آزاد سیاسی برای شخصیت های مومیائی شده وبه اصطلاح تعمید یافته سیاسی وآخرین اقدامش درسیا هروز٦جدی٥٩ که تنی چند ازخاکسارترین اوباشان سیاسی خود فروخته وخائنین به وطن را زیرعنوان کنفرانس تدارک وحدت نیروهای ملی برای تشکیل “جبهه پدروطن” گرد یک آخورآورده بود ، ازجمله اقدامات قابل تذکرمحسوب می شود.
تا جائیکه متعلق به ملت است – آنها باسرافرازی وافتخاروظایف ملی خود را دنبال میکنند. روسها را سنگر به سنگرعقب میزنند ، پرچمی ها وخلقی ها را ازتمام ولایات روبیده اند و بقایای شان درشهر کابل و درسوراخ ها درحال اختفا بسر میبرند. زیرتاثیر همین ضربات کوبنده است که دشمن درجبهۀ داخلی ومتحدینش درعرصه بین المللی طعم زهرآگین شکست را می چشند.
روسها که ازلشکرکشی به افغانستان امتیازات مهم را متوقع بودند لطمات بزرگی رامتحمل می شوند. حزینه سالانه ٣٬٦٥ ملیارد دالری جنگ افغانستان اقتصاد متمرکز وپلانیزه روس رابه فتور اجتناب ناپذیرقرین ساخته “مسله گوشت ” که تعویض دو وزیر و صدراعظم شوروی را درپی داشت پیش درامد بحرانات اقتصادی واجتماعی عمیقی درداخل شوروی محسوب میشود. لهستان قهرمان سنن دفاع ازمیهن را اکنون درمقابله با استعمار غارتگرروس احیا نموده وستون فقرات امپراتوری جهانی روس را با پتک کوبنده ملیونها کارگردرزیرضربات مرگبارگرفته است . جامعه اروپا و بازارمشترک که چند صباحی روی سیاست ” دیتانت” مکث نموده بود- باحمله شوروی به افغانستان آخرین خوش بینی های خود را از دست داد. جنبش عدم تعهد که روزگاری باهیاهوی کاسترو، شنوندگانی برای طبیعی بودن دوستی شوروی با کشورهای غیر متعهد داشت – اکنون با صراحت مخالفت خود را با حضور نظامی شوروی درافغانستان ابرازداشته وطرفه آنکه نماینده شخصی کاسترو درمجمع- المجالس بین المللی منعقد ه المان شرق مجبور میشود به طرفداری از خروج نیروهای خارجی از افغانستان رأی بدهد. کشورهای اسلامی که مدت مدیدی غوغای موذیانه شوروی را دردفاع ازمسله فلسطین روش کریمانه ای تلقی میکرد، با اشغال نظامی افغانستان رسمأ مواضع
خائنانه ویرا مورد انتقاد قرارداد. جامعه بین المللی وبه نیابت ازآن ملل متحد درآخرین اجلاس مجمع عمومی با اکثریت قاطع وبا افزایش آراییکه حقانیت داعیۀ ملت ما را باثبات میرساند- طالب خروج نیروهای اشغا گر روس از افغانستان شدند. انعکاس این رویداد ها درمحافل وابسه ی بومی چنانست که نماینده رسمی دولت کارمل دریونسکومجبور میشود پرده ازجنایات ننگین نیروهای مهاجم شوروی بردارد.
با اینهمه یکسالیکه ازمصاف رویاروی ملت ما وروس سپری شد- یکسال حماسه ویکسال تجربه بود ، حماسه ایکه دشمن را زبون ساخته وتجربه ایکه به نتیجه نرسیده. نیروهای مجاهد ، احزاب وسازمانهای سیاسی،شخصیت ها وافرادیکه به آزادی افغانستان میاندیشند- وظیفه دارند درپرتوحماسه هاییکه بقیمت جان ملیون ها انسان تمام شده وتجاربیکه ثمره دریایی ازاشک وخون است- امرخطیروحدت ملت را که ضامن بقای افغانستان وپیروزی آزادی براستعمار است گرامی دارند. پیشداوریهای عجولانه ، اندیشه های جزمی محصول تند باد حوادث خارجی حز ب سازی وتعقید بازی های بیمورد وموجزآنکه هرچه را مخالف وحدت ملت است ، کنار بگذارند. بنیاد اندیشه سیاست وسازمان خود را برعوامل دیرپای ملی واجتماعی ما پایه گذاری کنند، تئوری آزادی وانقلاب افغانستان را پیریزی نموده وسازمان سیاسی ونظامی واحدی را که صلاحیت وکفایت هدایت کلیه نیروهای مجاهد وهمۀ ملت را داشته باشد به وجود آورند تا عملیات موزون وهماهنگ کلیه فرزندان ملت، عفریت استعمار را برای همیشه از سرزمین آبائی ما برون راند.
تفنگ ها وهمه تفنگ ها
بسوی روس !
•••
اخبار
هندوستان :
در جریان سفر رسوای سردمدار جنایت پیشگان کرملین (برژنف) به هند ، افغان های مقیم آنجا اعم از کارگران ، روحانیون ف محصلین و سایر اقشار وطندوست به شمول نیروهای آزادیخواه و عدالت پسند آن کشور ، تظاهرات شکوهمندی به منظور اظهار خشم و نفرت نسبت به برژنف – این دژخیم خونخوار و قاتل ملیونها هموطن ما- ترتیب دادند که ما در زیر بخشی از اعلامیۀ اتحادیۀ محصلین افغانی مقیم هند را مبنی بر دعوت این تظاهرات نقل می کنیم:
“هموطنان! محصلین شرافتمند و مسلمان افغانستان! به اساس اطلاعیۀ قبلی اینک به اطلاع شما هموطنان شریف احترامانه رسانیده می شود که کمیتۀ مسئول تدارک تظاهرات جهت افشای ماهیت ضد مردمی سردمدار جنایت پیشۀ روس(برژنف) در تعیین محل و خط السیر تظاهرات چنین تصمیم گرفته اند: . . . با استواری و اطمینان اظهار میداریم که تمام نیروهای ملی و مترقی بعنوان همبستگی با افغان ها در این تظاهرات شرکت می نمایند . . . یا مرگ یا آزادی!
مرگ بر برژنف این قاتل ملیونها افغان!
( اتحادیۀ محصلین افغانی مقیم هند)
همچنین در اعلامیه ای تحت عنوان ” وحدت مردم ضامن آزادی افغانستان است” که در جریان تظاهرات بوسیلۀ ” اتحادیۀ محصلین افغانی مقیم هند” پخش شده آمده است:
” عصر ما عصر طوفان خشم مردم دربند کشیده است که توسط کشور های بزرگ امپریالیستی به نحوی تحت تسلط قرار گرفته اند. جنبش های آزادیبخش ملی و قیام ملل اسیر خصوصیت سدۀ اخیر ایست که حقانیت مبارزه مسلحانه را در راه رهایی از یوغ استعمار به اثبات رسانیده است. از اینجاست که مردم با شهامت افغانستان تحت شعار مبارزه ضد اشغالگران روس تفنگ بر داشته اند و در راهی گام می نهند که دیگر ملت های زیر ستم آنرا پیموده و می پیمایند.
دو سال وهشت ماه از جنگ آزادیبخش ملی در کشور عزیز ما افغانستان میگذرد. . . و مردم ما چنان قاطعانه و استوار با دستان خالی ولی تصمیم خارایین به شکست این طلسم شکست ناپذیر کمر بسته که دیگر جهانیان نابودی سردمداران روسی را حتمی میدانند”.
در آخر اعلامیه آمده است:
” اتحادیه محصلین افغانی مقیم هند برای نجات کشور از چنگال اهریمن استعمار و نوکران دست نشانده اش تلاش پرشکوه و هدفمند خویش را دنبال نموده و . . . با درک مسئولیت و دین تاریخی خویش وحدت ملی رزمنده و شور انگیز تمام میهن دوستان را در یک صف واحد، فشرده و آهنین بر اساس مصالح ومنافع والای مردم آرزو می کند. ومن الله توفیق.
یا مرگ یا آزادی!
جاودان باد رستاخیز شکست ناپذیر مردم افغانستان!
•••
پیرامون جنبش های اتحادیوی
رژیم های خودکامه و از آن جمله رژیم پوشالی و دست نشاندۀ ببرک کارغل با توسل به شیوه های خشن پولیسی و در مقاطع معین با توسل به شیوه های عوامفریبانه، پیوسته کوشیده اند تا از ایجاد و پیدایش اتحادیه های مستقل صنفی مانع شوند.
در شرایط موجودیت رژیمهای اختناق و ضد دموکراتیک، پراکندگی و عدم تشکیلات وسیع دموکراتیک و صنفی چنان مانعه و نقطه ضعفی است که زمینه های عملی و موثر جنبش ها و حرکتهای توده های مردم را بطور محسوس و قابل ملاحظه مجال تبارز نمیدهد.
ایجاد نفاق و تحمیل شبه سازمانهای صنفی که وسیله تحکیم پایه های قدرت رژیمهای توتالیتر است، بدست اربابان قدرت و دژخیمان استبداد، سلاح موثری برای سرکوب جنبشهای مردمی بوده است.
در رژیمهای سلطنتی گذشتۀ کشور مان، تک جرقه های آگاهی، شعور و بیداری را با خشونت و بیرحمی بینظیری سرکوب میکردند. در آندوره ها که استبداد و خودکامگی بر تمام مظاهر حیات جمعی چیره بود، دستگاههای ستم و دولتمردان مرتجع در هر حرکت مستقل و آزاد مردم که به انحای مختلف مجال تبارز و هستی می یافت، نیرو و قدرت درهم شکننده ایرا میدیدند که با گسترش و تعمیق خود بالقوه و بالفعل میتوانست قاطع ترین ضربه را بر پیکر دستگاههای قدرت فرود آورد. با این ارزیابی از جنبش توده ای مستقل مردم و تشکیلات توده ای، رژیم های توتالیتر گذشته با سبعیت بی مانند تشکل های مردمی را مورد حمله قرار میدادند.
اگر استبداد با ارزیابی از مجموع عواقب و پیآمد های جنبش های توده ای، پیدایش این جنبشها را خلاف مصالح علیای شان تشخیص میدادند، برعکس مردم ما از طریق تجربه های تلخ شکست دریافته بودند و دریافته اند که تک جوشهای فردی و خیزشهای بدون نقشه نمیتواند سلاح کارآ و نیرومند در رویارویی با استبداد و رژیمهای خود کامه باشد و با این برداشت راستین از قدرت آتش متمرکز و متشکل، توده های مردم ما مستقلانه و با سائقۀ شعور، ایجاد سپر محافظوی در برابر توطئه های نظامهای سلطنتی، گاه در این مقطع زمانی و گاه در مقطع زمانی دیگر، تشکیلات مستقل صنفی خود را ( هرچند نا پخته و لرزان ) بوجود آورده اند.
سابقۀ تشکیلات صنفی در تاریخ معاصر افغانستان، بدوره های نسبتاً دوری تعلق میگیرد. ارتجاع در حالت هائیکه توانایی رویارویی مستقیم با تشکلهای صنفی و توده ای را در خود سراغ نمیبیند، با توسل به شیوه های تخریب تشکیلات صنفی از درون و هم چنان سرهمبندی تشکیلات فرمایشی تلاش میورزند تا جنبش صنفی توده های مردم را در جهت آرایش چهرۀ کریه خویش به مثبه کارافزار فریب سیاسی و تحمیق مردم به کجراه بکشاند. حرکت ها و ژستهای دموکرات مآبانۀ رژیم دست نشانده پرچم و ” خلق” در پوشش حمایت از منافع توده های زحمتکش به منظور آنست تا با سوء استفاده از عطش وتمایلات توده های مردم برای تشکلهای صنفی، جنبش توانمند مردم آزاده ما را به نفع پایه های تجاوز ارباب سوسیال امپریالسیت خود مورد بهره برداری قرار دهد.
رژیم دست نشانده که اینهمه سنگ دفاع از منافع مردم را به سینه میزند، در عمل در زیر چتر تشکیلات اتحادیه های صنفی، ارزشهای برده ساز سوسیال امپریالیستی را به خورد مردم داده و با بنمایش گذاشتن اتحادیه های فرمایشی استعماری تا میتواند و امکانات اجازه میدهد از طریق اخاذی و حق العضویت ها، صنف های زحمتکش کشور ما راتاراج مینماید. مگر این یک بازی مسخره سیاسی ای نیست وقتیکه میبینی جنرال زاده های دیروز و ریزه خواران رژیم های سلطنتی فاسد ، امروز با شوریدگی بیحد و حصر یکسره خود را ” فرزند مردم” و پاسدار منافع مردم جا میزنند. نه آقایان، شما نمیتوانید و سرشت غلیظ بردگی در بارگاه جهانـــخواران سوسیال امپریالیسم شوروی و جبهه سایی های نوکرمنشانه شما اجازه نمیدهد گامی در جهت منافع مردم به جلوبردارید. اخاذی از صندوقهای اتحادیه های فرمایشی و نصب کثیف ترین عناصر خود فروخته و ضد مــلــی در مقامات رهبری این اتحادیه ها یکی از صدها نمونه جنایاتیست که به دست شما بر پیکر تشکل های توده ای مردم و تبارز راستین آن وارد میشود. در جاییکه با منطق لویی شانزده زمانیکه میگفت « من خودم دولت هستم » ، خود را غمخوار مردم معرفی میکنیدو به کوچکترین فریاد اعتراض و حرکت مستقل وآزاد مردم مجال و امکان تبارز داده نمیشود، صحبت از ایجاد اتحادیه های صنفی به نفع زحمتکشان و در جهت تبارز خواستهای صنفی آنها و در نهایت در جهت بالندگیٍ شور و حرکات دموکراتیک توده، به حرف پوچ ومیان تهی تبدیل میشود.
زمانه ها عوض میشوند و ارزشها در بستر زمان به نفع بالندگی انسان و عروج مرتبت کار مثمر و بارور انسان غنا و محتوای انسانی و دموکراتیک کسب میکند. امروز توده ها به کسی اجازه نمیدهند در غیاب آنها ارباب گونه برای آنها اشک تمساح بریزند و مراکز قدرت برضد منافع شان، تشکل های استعماری را به نام اتحادیه های دموکراتیک مردم در بازار عوامفریبی های سیاسی عرضه نمایند. بلی! توده های ما نیازمند تشکلات صنفی اند، اما نه تشکل های صنفی استعمای که یگانه کار و هدف آن غارت دسترنج مردم و قربان کردن زحمات توده ها در بارگاه ابرقدرتهاست. تشکل های صنفی توده های مردم ما برغم سنگ اندازیهای رژیم و توطئه های ضد مــلــی آن، از بین مردم و با پشتیبانی صمیمانه توده های ما ـــ که عشق به آزادی و دفاع از ارزشهای دموکراتیک و منافع راستین توده ها شاخص و صفت ممیزۀ آنرا تشکیل میدهد ـــ در جریان نبرد مقاومت مــلـــی بوجود میآید. توده های مردم افغانستان در جریان دو سال و اندی تجربه خود از کثافت کاریهای رژیم به حق استنباط درستی دارند دائر براینکه اصالت های جنبش صنفی وایجاد تشکلات صنفی صرف در صورتی وسیلۀ نبرد در راه احقاق حقوق پامال شده مردم و بسط و توسعۀ جنبش صنفی و در همسویی با جنبش نجاتبخش مــلــی حرکت کرده کرده میتواند که این جنبشها و تشکلات مظهر ارادۀ آزاد و دموکراتیک مردم باشد. هر گونه مداخلات از بالا و ایجاد مانعه تراشی ها و تعمیل نقشه های بوروکراتیک که ناقض اراده آزاد و تشکل راستین صنفی است، جنبش صنفی و تشکیلات اتحادیه وی را از محتوی و بار دموکراتیک ضد استعماری آن تهی نموده و به پرورش و رشد جو سالم و تحکیم ارزشهای دموکراتیک و آزادیخواهانه لطمات و صدمات جدی وارد میآورد.
اتحادیه های صنفی مستقل، در پهلوی تعمیل یکرشته خواستهای صنفی، بمثابه یک چوب بست مطمئن میتواند سهم ارزنده ای در مجموع جنبش آزادیبخش مردم افغانستان ادا نماید. اتحادیه های صنفی مستقل به عنوان ارگانهای بسیج کننده توده ها ، قدرت عمل و آتش جنبش ضد استعماری مردم مارا متمرکز ساخته و بدینوسیله با تجرید دشمن نه تنها پایه های مادی برای تبلور ارادۀ آزاد و مستقل توده ها ایجاد میشود، بلکه با گسترش و تعمیق این تشکیلات، مردم میتوانند پس از سرنگونی رژیم دست نشانده و دفع تجاوز نیروهای اشغالگر روس، از تشکیلات وسیعاً دموکراتیک بهره مند گردند . از طریق تشکیلات دموکراتیک و صنفی خود، توده های مردم در شکلگیری و نوعیت رژیم سیاسی آیندۀ کشور میتوانند نقش مؤثر و ارزنده ای ادا نمایند.
در مکتب تشکیلات صنفی، توده های مردم آموزش سیاسی دیده و عملاً در چوکات تشکیلات صنفی امکان مییابند نه تنها معضلات، کمبود ها و سوء استفاده های احتمالی اداره چیان امور و متصدیان بنگاه های خصوصی و عامه را به طور همه جانبه بررسی نمایند و در زمینه با ارزیابی اوضاع، اشکال معین عملکرد و جنبش اعتراضی خود را تعیین نمایند؛ بلکه توده ها در تشکیلات صنفی ضمن ارزیابی جریانهای سیاسی عملاً امکان مییابند خود مستقلانه و بدون غمخواریها و توصیه های پدرانۀ عوامفریبان سیاسی، سنجش و ارزیابی دقیقی از مجموع اتمسفیر سیاسی کشور انجام دهند. از این طریق نه تنها زمینه های فساد اداری، بوروکراسی و چپاول دسترنج و منافع توده های زحمتکش محدود میگردد، بلکه توده ها ضمن درس آموزی در مکتب دموکراسی در نهایت می توانند نیروی آتش خود را به نفع ایجاد یک جامعۀ فارغ از استثمار و ستم به نحو کامل در معرض عمل قرار دهند. •••
نغمۀ جاوید
مگو این دخمه تاریک است.
مخوانش دخمۀ نمناک و تنگ و
شبه گورستان
ومنگر خیره سوی درب پولادین
او
ولی بشکن بچشم باطنت این
آهنین قفلش
و بکشا بال و پر شاهین صفت
زین لانه بیرون شو
ز مرز کرگسان بگذر و سوی توده ها
بشتاب
نگاه آتشین از فراز کوهسارانت
بسوی مردمت افگن
وبنگر عشقبازان وطن را گرم در
پیکار
که با هم یکصدا هر لحظه می
می گویند
تو تنها نیستی دیگر
تو گر در پنجۀ اهریمنان در بند
و زنجیری
خونین درفش تو بر دوش برداریم
وما ثابت قدم هستیم در پیمان
خون با تو
مگو این دخمه تاریک است
مگو ای رزمجو دهلیز مرگ این
جاست
که اینجا منزل پویندگان راه
آزادیست
ویارانت نایستادند از رفتن
دمی از وحشت اینجا
در اینجا ، در دل این دخمه
صد چون تو
چه بی باک ونترس
در انتظار مرگ بنشستند
مگر مرگ مجرد نیست وحشتناک؟
ولی مرگی برای زندگی کردن
و مردن از برای مادر میهن
که کوه است وگران سنگ است
ندارد وحشتی دیگر و شیرین
است.
صدای راد مرد کوهساران
وطن
هردم
بگوشت نغمۀ جاوید میخواند
و آن حماسه ساز عزم پولادین
که با خونش نهال رستگاری را
شگوفان کرد
در اینجا ، در دل این دخمۀ
تاریک
به زیر چکمه های رهزنان دون
سرود
“مرگ یا آزادی”
شعارش بود.
و تو همسنگر او
ترس از مرگت نشاید
و آری ترس از مرگت نشاید.
•••
سقوط صخره ها
در کویر خشک و بی آب و علف
سالها شد ، منتظر بودم
تا ببارد نم نم باران
تا ببارد ابر های تیره دل
بر جنگل تاریک و بی پایان
سالها شد
می کشیدم
انتظار مژدگانی سقوط صخره ها را
-تخته سنگ کهنه رسوای قرن ما-
اندرون دره های تنگ
با ستیز وجنگ!
اینک اینک این “ندای” جستجوگر
اندرون جنگل سرد
وکویر خشک
-با وجود بارش آتش
با وجود سیل آدمخوار افسونگر
با وجود خرس قطبی این تجاوزگر!-
مژده گانی سقوط صخره ها را
اندرون درۀ تنگ زمان ما
بشارت میدهد.
اینک اینک این “ندای”
عادلانه
-ندای آزادی-
این ندای برحق پیکارجویان
دلیر ما
برزمین خشک بی آب و علف
باغهای دور و کم آب
بر کویر سرد
دخمۀ تاریک نور می بارد
اینک اینک این ندای برحق ما
سنگ می کارد
کوه می رویاند!
•••
آواز مادر
دوشینه مادری به پسر گفت جان من می خواهمـت که تو سِپر توده هــا شوی
ناموس و عفتِ وطنت را دفــاع کنی آینـده سـاز کشــور زیبــای مـــــا شـوی
اشکِ یتیـم و بیــوه زن داغـــدیده را با عشق پاک سازی و محبوب مــا شوی
شمعی شوی به خــانۀ تاریک میهـنت پرتــو فشـان چـراغ رۀ خلقهـــــــا شوی
مرهم نهی به سینۀ پیـر وجـوان مُلـک یعنی طبیب خــاطر هـــر بینــــوا شوی
معمار ملک خویش شوی در بساط دهر نی آنکه در پی همه تخـــریب هــا شوی
هر جا رسی به مـام وطن خدمتی کنی تا تـاج افتخــار وطن هر کجـــــا شوی
در جبهه هــــای گرم روی یــاد بایدت با مــردمـــــان مملکتت آشنــــــا شوی
این ها همه برادر وخویش وتبار تست باید بدرد و داغ همـــه مبتـــــــلا شوی
نی آنکه تیر داغ جگر سوز خویش را بر سینه های شان زنی وخوش هوا شوی
امـروز روس مملـکتت را گـرفته است آخـر چــــرا تو اینهمه بی اعتنــا شوی
ناموس ملک رفت و تو در خواب خوش هنوز ای مرد با وقار چرا بیحیا شوی
برخیز و جمع کن حواست که وقت نیست این ابلهیست کز پی شـــام و صبا شوی
بهلـت نمــی کنـــم بخـدا شیر خـویش را یک لحظه هم اگر زغم مـــــا سوا شوی
این است افتخـــار من غمــــزده کـه تو در راه عشق مملکت خود فـــــدا شوی
یا طرد روس بیخرد و غاصب وطن یا مرگ با شرف که بدان آشنــــا شوی
آزادگــی بـود شــرف و شــان آدمـی
نی آنکه در اسارت و خفت فنا شوی
” ” “
به ملک ما کنون روس لانه کرده بدست وپـای مـا زولانه کـرده
چنــان زنجیر پـای مـا صـدا کرد که روسه یکسره دیوانه کرده
+ + +
برو با روس بگو کارت خرابه چو مشتت را زمشت ما جوابه
گمان کردی که ملک ما گرفتی به این آبی که تو میری سرابه
•••
شاه شجاع رویت سپید!
نقش تاریخی شاه شجاع روسی (ببرک) به صفت یک مزدور بی اراده و گوش به فرمان چنان برجسته و نمایان است که چهرۀ مزدور های دیگری را که در درازنای تاریخ کشور ما آمده و رفته اند کدر می نماید.
دولت مزدور ودست نشاندۀ ببرک شیاد از روز به رویکار آمدن خود چنان داد سخن در وصف بادار امپریالیستش داده و در شناساندن چهرۀ بزرگمرد تاریخ معاصر جهان(بزعم خودش) – بریژنف – گریبان چاک داده و ادای نورچشمی بودن دربار کرملین بجا آورده که بحق” نور چشم لات و برنس ، خاک پای کمپنی” از خاطر ها زدوده شده.
امروز دولت وابستۀ ببرک حقیر چنان دربند اسارت اشغالگران فاشیست روسی قرار گرفته که هیچ امر مهم لشکری و کشوری سراغ نمی شود مگر اینکه در راس آن یک کاردار و تنظیم کنندۀ شوروی که بخود عنوان ” مشاور” داده است – قرار داشته باشد.
روزگاری بود که شاه شجاع انگلیسی از بادارش (مکناتن) استدعای یکی یا چند ” سررشته دار” انگلیسی می نمود ، چنانچه در عهدنامۀ مندرج متن کتاب شاه شجاع آمده که ملافیض محمد ” هزاره” نویسندۀ “سراج التواریخ” عین عبارت را در جلد اول کتاب خود چنین نقل مینماید:
” در زمانیکه بندگان ما در کابل متمکن شوند و صاحبان عالیشان عزم مراجعت نمایند یکصاحب بنا بر وکالت و اگر چند نفر دیگر که به جهت تمشیت امور لشکر بندگان ما خواهش نمایند صاحبان مضائقه نخواهند نمود”.
( سراج التواریخ/ ج۱/ص۲۳۹؟)
اما امروز شاه شجاع روسی از بادار کرملین نشینش یکی یا چند ” صاحب” نه ، بل استدعای یک فوج بزرگ چند ده هزار نفری می نماید که در این میان تنها تعداد” صاحبان” سررشته دار اصلی امور مهمه که با کلمۀ تعویضی ” مشاور” جابجا شده سر به چندین هزار می زند و آنها همه پُست های حساس دولتی را بعهده دارند و بخاطر خدیو عاریتی که ” جز نام باده ای از جام سلطنت بکام نیست” چنان در وصف بادارش غلو مینماید که حتی دوام موجودیت افغانستان را در نقشه جغرافیا در وجود اتحاد شوروی می بیند! که اندرین راه نیز چند گام بیشتر از شاه شجاع اصلی برداشته است. چه اگر به تاریخ کشور مراجعه کنیم چنین می یابیم:”. . . وشاه شجاع بعد از اطاعت طوائف اطراف چون دست نشانیدۀ دولت انگلیس بود مواظب به اوصاف دولت مذکوره گشته مدام در نزد خاص وعام زبان رضامندی از معاونت دولت مزبوره گشوده همی ستود . . . و این خبر در افواه سمر گردیده مردم افغان نسبت به او بدگمان شدند که چرا اینقدر ستایش دولت انگلیس را مینماید”.
( سراج التواریخ / ج ۱/ ص ۱۵۴)
حالانکه این “دست نشانیده” دولت روس ستایش از بادارش را ببعد از احراز کرسی چاکرپیشگی موکول ننمود و همزمان با آن که نیروهای اشغالگر شوروی درگیر نابود کردن رژیم امین بودند، وی از طریق بلندگوهای روسی لب به ستایش به اصطلاح ارتش صلح و اردوی نجاتبخش شوروی گشود و سکۀ شاه شجاع انگلیسی را باطل نمود.
سوگلی برژنف بخاطر رضائیت مندی ” صاحب” با اقتدارش حتی از نثار همه آثار گرانبهای موزیم ملی کشور نیز اباء نورزید و بخاطر رد گمی این کردار زشت و پلیدش ادعای دروغین به یغما رفتن آثار ملی کشور در زمان امین را علم نمود، حالانکه همه نیک میدانند که این ببرک شیاد بود که اثر گرانبهای” قوچ طلائی” و دیگرمکشوفات ” طلا تپه” را هدیۀ باداران امپریالیستش نمود. وی با این کار خود نیز گوی سبقت از شاه شجاع در ربود، چه دولت انگلیس بخاطر بدست آوردن الماس”کوه نور” که نزد شاه شجاع بود حیله ها سنجید تا جاییکه راه وصال عیال بر آن ” شاه بیدستگاه” ببست و با این تدبیر” کوه نور” را زینت افزای موزیم لندن بساخت. چنانکه در جلد اول سراج التواریخ صورت وقوع این حادثۀ تاریخی چنین آمده است:” . . . رنجیت سنگهه . . . راه آمد و شد او وحرمش را بربسته از رفتن یکی در نزد دیگری بازداشت . . . خدمتگاران ویرا از تردد و پی کاری رفتن رفتن منع کرده گاهی برای امر ضروری میگذاشت و گاهی بدان هم نگذاشته از رفتن و آمدن باز می داشت و کار را تا یکماه بهمین قرار بشاه و تعلقاتش دشوار کرده و آخرالامر . . . . نوشتۀ از شاه شجاع بگرفت که بعد از تصرف نمودن مملکت ارثی از راه دوستی منحرف نگردد و طمع در حکومت رنجیت سنگهه ننماید آنگاه که سخن بدینجا رسید دستار خود را بسر شاه بست و کلاه او را گرفته بر سر خود نهاد و شاه کوه نور را بدستور هبه بدو سپرد و چون مدعایش حاصل کشت حارس ونگهبانیکه بدور شاه و حرم و خدمش گذاشته بود برداشت و شاه را راه سیر و تفریح بکشاد”.
( همانجا / ص ۸۶ )
ببرک در زمان بازدید خود از شوروی طی نقطی که در پوهنتون مسکو ایراد نمود چنین گفت:” ما بدوستان عزیز شوروی خود اطمینان میدهیم که کمیته مرکزی حزب دیموکراتیک خلق افغانستان تمام مساعی خود را بخرچ خواهد داد تا انقلاب افغانستان بطور پیگیر و دایمی رشد و تکامل سالم نماید و دوستی بین مردمان ما جاویدان و خدشه ناپذیر باشد”.
به این سند تاریخی که مادۀ هژدهم عقد قرارداد شاه شجاع با حکومت انگلیس است نیز توجه نمایید:” شاه شجاع الملک و سایر خاندان سدوزایی بدون استمزاج و استصواب سرکارین عالیین خالصه جی و سرکار کمپانی انگلیسی معامله و سرو کار با احدی از سرکارین یعنی پادشاهان غیر نخواهد کرد”.
وبه فقرۀ چهاردهم قرارداد مذکور دقت کنید: ” دوست ودشمن هر سه سرکارات ممدوحین یعنی سرکار خالصه جی و سرکار کمپانی انگلیسی بهادر و سرکار شاه موصوف واحد است”.
( سراج التواریخ / ص ۱۳۸ )
آیا بین فقره های قرارداد شاه شجاع با حکومت انگلیس و چاکرپیشگی ببرک مزدور با دولت شوروی وجه تشابهی سراغ نمیگردد؟ آیا ببرک در حد بالاتر از شاه شجاع ره چاکری و ایفای نقش مزدوری نپیموده . روی این دلیل که به دوستان شوروی خود اطمینان کامل میدهد که در جهت” رشد و تکامل” هرچه بیشتر این اسارت بذل مساعی نماید؟ زمانیکه برژنف طی نطق خود در ختم دیدار غلام بچه اش چنین می گوید:” ما قاطعانه در موضع حفظ منافع امنیتی هردو کشور قرار داریم” جز حفظ منافع آزمندانه اش در کشور ما و برحسب ضرورت و نیاز نگهداری نوکران گوش بفرمان شان از قصاص مردم افغانستان چیز دیگری میتواند باشد؟ آیا امروز دوست و دشمن هردوی آنها یکی نیست و آیا رژیم مزدور جزئی ترین اراده ای در اتخاذ رای مستقل و آزاد از خود دارد؟ آیا همانند شاه شجاع ” بدون استمزاج و استصواب سرکارین عالیین”( برژنف و اعوان و انصارش با شرکت کمپانی” کا. جی. بی) ” حق ” معامله و سرو کار با احدی از سرکارین” یعنی ممالک دیگر گیتی را دارد؟
بیائید بنگریم که نماینده رسمی دولت ببرک در “یونسکو” چگونه از ” دوستان شوروی ” خود توصیف بعمل می آورد. ” پکتیاوال” سکرترجنرال کمیته ملی افغانستان در یونسکو گفت:” افغانستان دیگر یک کشور مستقل نمی باشد. کشور ما اکنون دیگر توسط ” دوستان شوروی” ما کاملاً اشغال شده و اینک ملت افغانستان علیه این تسلط می جنگد. افغانها همدیگر را می کشند و دولت افغان ها را. افغانها شوروی ها را می کشند و شوروی ها افغانها را . در سرتاسر کشور جنگ داخلی در جریان است. اوضاع روز تا روز بدتر می شود”.( به نقل از خبرگزاری رویتر / ۲۵ اکتوبر ۱۹۸۰ بلگراد).
اینست توصیف ماهیت دوستان شوروی(!) از زبان یک همکار قدیمی اش که آقای ببرک تمام مساعی خود را در جهت جاودان شدن و خدشه ناپذیری آن صرف مینماید!؟
اگر رژیم دست نشاندۀ ببرک مزدور ” موجودیت قطعات محدود اتحاد شوروی “(!) را در کشور مطابق روحیۀ منشور ملل متحد دانسته و حتی چنین دا سخن می دهد:” اعزام قطعات محدود قوای مسلح اتحاد شوروی که در نتیجه تقاضا های مکرر حکومت افغانستان صورت گرفت صرفاً بخاطر دفاع از استقلال و حاکمیت ملی افغانستان . . . عملی گردیده است و در امور داخلی افغانستان نقشی را ایفاء ننموده و نمی نماید”.( اوراق سپیید ج. د.ا / در حقیقت انقلاب ثور) در مقابل این گفتۀ همکار قدیمی او(پکتیاوال) نیز موجود است که چنین میگوید:” متاسفانه دولت شوروی با نقض حقوق بشری به کشتار مردم افغانستان پرداخته و در عین زمان اجحاف و تعذیب مردم در سراسر کشور بدست شوروی ها اعمال میشود”. او علاوه نمود:” امروز ما با مشکلاتی دست به گریبانیم و فردا شما نیز چنین مشکلاتی خواهید داشت. چنانچه به پرابلم ها ومعضله ما توجه نشود تمامی میراث فرهنگی گذشته و مجموعۀ تمدن بشری و فعالیت آزاد اندیشمندان نابود خواهد شد”. ( به نقل از بیانیۀ “پکتیاوال” در اجلاس یونسکوی ملل متحد).
آری ، اینست ماهیت واقعی ارتش باصطلاح صلح اتحاد شوروی که بزعم آقای کارغل” بخاطر دفاع از استقلال و حاکمیت ملی افغانستان” داخل خاک کشور گردیده و نیز” در امور داخلی افغانستان نقشی را ایفاء ننموده و نمی نماید”(!) که نمایندۀ رسمی دولت مزدور وی خطر محو” تمامی میراث فرهنگی گذشته و مجموعۀ تمدن بشری” را در ایفای نقش صلحجویانۀ این ارتش می نگرد!!
لنگر انداختن افواج نظامی ارتش شوروی در افغانستان انسان را بیاد مادۀ چهارم عهد نامۀ مجدد مکناتن انگلیس با شاه شجاع در زمان جلوس بار ثانی وی برتخت سلطنت می اندازد که متن آن چنین است:” فوج منتظم و مرتب که صاحبان انگلیس سرکرده و سردار آن باشند برای حفاظت ملک و ذات پادشاه مفتخرالیه و هم جهت اندفاع اعدای بیرونی علی الدوام در ملک افغانستان مقرر و معین خواهد شد و هرخدمتی که بصوابدید شاه و ایلچی مذکور مناسب و ضرور متصور گردد از فوج مزبور گرفته آید”.( سراج التواریخ ج ۱/ ص ۱۴۳) آیا امروز عین موضوع را ببرک حقیر نشخوار نمی کند وقتیکه میگوید:” تا رفع کامل تجاوز و تحریکات خارجی در امور داخلی و منطقه قطعات محدود اتحاد شوروی خاک افغانستان را ترک نخواهد گفت”. چه فرقی موجود است؟
در مادۀ پنجم عهدنامۀ بالا چنین آمده است:” خرج فوج مذکور طوریکه الحال است آینده بهمان اسلوب خواهد ماند و تعداد سرداران انگلیسیه معینه لشکر مذکوره . . . بشرطیکه پادشاه مفتخرالیه خواهش ازدیاد آن و ازدیاد فوج مذکور نکند” وکمی بعد تر می افزاید:” شاه شجاع الملک مفتخر الیه مشاهرۀ فوج مذکور را حتی الوسع والامکان از خزانۀ خود موءدی سازند”. ( متن عهد نامۀ بالا / سراج التواریخ / ج ۱ / ص ۱۴۳ )
امروز رژیم مزدور و کثیف ببرک نه تنها اینکه ملزم است تا خرج فوج اشغالگر شوروی را از اقتصاد ورشکستۀ این ملک تحویل دهد، بلکه باید عطش شهوت و عیاشی های این ارتش متجاوز را توأم با الکل و حشیش و تریاک آنها نیز فرو نشاند. گویی رژیم مزدور حزب وطن فروش وی از سالها قبل برای رسیدن چنین روزهایی آمادگی میگرفته اند که فاحشه ای چون اناهیتای کاسبگر را در رأس تنظیم جوابگویی به نیاز شهوانی ارتش اشغالگر شوروی گماشته بودند که اندرین راه نیک باب طبع باداران امپریالیست خود قرار گرفته است!
با اینهمه سیه کاریها و خیانت ها و خباثت هاییکه رژیم مزدور شاه شجاع روسی در راه دولتمداری بادار فاشیست و جهانخوار خود مرتکب میشود و صفحۀ سیاه دیگری بر تاریخ کشور می افزاید و پلیدانه تر از سلف خود این ره را می پیماید، جا دارد که بگوییم:
شاه شجاع رویت سپید!
دتیرشوی شماره پاتی:
نشراتی مرام
ووهی جگړه کوی.
د زمانی په اوږدو او د پیړیو په پرله پسی تلو راتلو کښی زمونږ د هیواد د ځپل شویو ولسونو کله ورو او کله په زوره مگر تل د استثمار او ستم نه د خلاصون چیغی وهلی دی.
د ثور خونړی فاجعه د تاریخ په دغه پړاو کښی هغه حادثه وه چه زمونږ د ملت استبدادی چیغی ته ئی نوی ابعاد وبښل او د دغه هیواد د ځپل سویو ولسونو پاڅون او هلوځلو ته ئی نوی مضمون او ځلانده شکل ویښی.
ملی خپلواکی ، د استعمار ختمول او دانسان د مقام د لوړتیا د پاره هلی ځلی ، هغه سپیڅلی او مقدس ارزښتونه دی چه زمونږ ملت هیڅکله ندی پلورلی او په راتلونکی کښی به ئی هم په هیڅ شی بدل نکړی .
“ندای آزادی” د دغو پورتنیو ارزښتو او رښتینو ملی غوښتنو او ارمانونو ته یو ځواب دی. “ندای آزادی” د داسی ملت ژغ دی کوم چه د خپل خلل نه منونکی ایمان په اتکائی او خپل په زور باندی د باور له لیاری په نړی کښی تر ټولو ستر استعماری قدرت د ماتولو په لړی کښی همدا اوس پر هغه وژونکی او ماتونکی ضربی واردوی .
د فرهنگی اسارت سره مبارزه ، د صادراتی پردی طردول ، د افغانستان د ولس اصیل فرهنگ د اصالتونو نه دفاع کول د فرهنگ او پوهی د ساحت د شهیدانو درناوی کوم چه د روسی دژخیمانو په لاس شهیدان شوی دی د دغی جریدی وظیفه په فرهنگی برخه کښی تشکیلوی.
“ندای آزادی” پتیلی ده ترڅو د ډیری پراخی متحدی جبهی د جوړولو د پاره د افغانستان د ملت د هیلو او آرزوگانو هینداره وی او د ټولو هغو گوندونو او ډلو ټپلو په ضد مبارزه وکړی کوم چه د دغسی جبهی د جوړولو په لار کښی خنډ واقع کوی .
تفرقه اچول ، د ملی وحدت و غوښتنو ته شاکول ، خپل گوندی او ډله ایزو گټو ته پر ملی گټو ترجیح ورکول او . . دا هغه درانده جنایتونه دی چه زمونږ قهرمان ملت ئی هیڅ کله او د هیڅ چا په مورد کښی نه بښی او دا جریده همدغه شان اعمالو او حرکتونو څرگندول او د هغوی سره مبارزه خپل دنده گڼی .
د روس د اسارت نه د ملی خپلواکی تر لاسه کول ، د ټولو هغو گوندونو او ډلو په گدون د یوی متحدی پراخی جبهی جوړول ایجابوی ، کومی چه د هیواد په خپلواکی او د کرملینی وینی زبیښونکوی له لاسه د ملت په نجات رښتنی باور لری او ملی نجات په اوسنی پړاو کښی خپل یواځینی ارمان بولی .
دا جریده د ملی او دموکراتیکو مطبوعاتو په جبهه کښی د ملی حاکمیت د خلل نه منونکی حق ، د ځمکی د تمامیت او د سری ، مساوی ، دموکراتیکو او مستقیمو انتخاباتو له لیاری د اسلامی جمهوریت د تاسیس د اصولونه به ټینگه دفاع کوی او باور لری چه حاکمیت او د دولتی ارگانونو جوړول د افغانستان د ملت د خلکو د پرگنو مسلم حق دی .
د افغانستان د ملت مبارزه نه یواځی د روس امپریالیستانو د مداخلی پرضد د ژوری ملی کرکی نه سرچینه اخلی بلکه دا جگړه په اساسی ټوگه د وروسته پاتی والی او استعماری استحمار پرضد او د یوی هوسا او د ټولنیز عدالت پربنسټ ولاړی ټولنی د جوړولو د پاره د افغانستان د ولس پرغوښتنو بنا شوی ده .
جریده د افغانستان د میړنی ملت پر روحیی د استناد په اساس کامل باور لری چه د مرتجعینو ټولی شوی او کرغیړنی دسیسی د حتمی ماتی سره مخامخ کیدونکی دی او هیڅ وقت به ونشی کړای چه د افغانستان د ولس سرتیرنی ، قربانی او هلی ځلی په دغه تاریخ جوړونکی جگړه کښی د ملت په ضرر او خپل په گټه معامله کړی .
د امپریالیسم او د هغه په سر کی د روسی امپریالیسم د نو استعماری پلانونو کوم چه د سترو قدرتو په گټه پر ملت د وابسته اقتصاد د تحمیلول غواړی افشا کول د دغه جریدی د سترو وظایفو مهمه برخه تشکیلوی .
زمونږ د هیواد پر اقتصاد باندی د مسلط رکود او رخوت د ریښو پیداکول او د یوه پرمخ تللی او پرځان متکی اقتصاد د جوړولو ، د درندو صنایعو د ایجاد ، د کوچنیو لاسی صنایعو پلوی او د کرهنی د عصری کولو په خاطر تبلیغ او د ملی ذهنیت ایجادول د دغی جریدی د وظایفو او هدفونو مهمه برخه ده .
د شوروی روسیی د وسله وال تیری د کاملی او وروستی ماتی او دنام نهاد دولت د ړنگولو په خاطر تبلیغ او د ایران او پاکستان گاونډیو هیوادونو سره د ښه گاونډیتوب او د اسلامی ورورگلوی پر اساس د مناسباتو تحکیم ، د ټولو هیوادونو سره د ملگرو ملتونو منشور ته احترام د مثبتی او فعالی بیطرفی د سیاست تائید او د سترو قدرتونو تسلیحاتی مسابقو افشا کول د دی جریدی د وظایفو په سر کښی ځای لری .
” ندای آزادی” د افغانستان د ولس د آزادی بښونکی سازمان مرکزی ارگان به د ملی مقاومت د نورو خپرونو ترڅنگ د افغانستان د ملت د سترو هیلو نه دفاع په دریځ کښی خپله ستره او تاریخی دنده د هیواد د ستری ملی جگړی تر وروستی بری او د ستم او مریتوب نه د انسان د خلاصون د پاره د پورتنیو اهدافو په رڼا کښی په تزلزل نه منونکی روحیه تر سره کړی .
٭٭٭
صفحات”ندای آزادی” برای چاپ و نشر مضامین و اشعار و سایر آفرینش های انقلابی نویسندگان و شعرای متعهد و میهندوست باز است ، انتقادات و نظریات اصلاحی را با رعایت اصل امانتداری مطبوعاتی درین نامه منتشر می کند.
به امید همکاری های مترقی و الهامبخش شما!
قیمت یک شماره
پنج افغانی
شعار هایی که در پاورقی های شمارۀ سوم ندای آزادی آمده است:
# نیرومند باد جنبش مسلحانۀ مردم کشور ما! (ص-۹)
# یک مجاهد نمونۀ شجاعت ، اخلاق و زحمت کشی است! ( ص-۱۰)
# مرگ و نفرین بر ببرک-این نوکر رسوای سوسیال فاشیسم! (ص-۱۶)
# اتحاد نیروهای ملی و مترقی ضامن پیروزی ما در امر نجات کشور است! (ص-۲۰)
# یا مرگ یا آزادی! (ص-۲۴)
